De huisvesting van gehandicapten in woonwijken leidt op minstens zes plaatsen in Nederland tot geluidsoverlast en conflicten daarover. Dat schrijft de Volkskrant.
Taboe
Volgens buurtbewoners worden er soms zwaarder gehandicapten geplaatst dan hen vooraf was afgesproken. Zij zeggen last te hebben van schreeuwen, grommen en slaan van cliënten. De buurtbewoners laten in de Volkskrant weten een maatschappelijke discussie te willen, omdat er een taboe zou heersen op het klagen over de overlast.
Integreren
Grote woonterreinen van instellingen voor gehandicaptenzorg zijn in de afgelopen twintig jaar voor een groot deel opgedoekt. Daarvoor in de plaatst zijn kleinschalige woonvoorzieningen in de wijk gekomen. Mensen met een verstandelijke beperking zouden hier beter integreren en volwaardig kunnen deelnemen aan de samenleving.
“Ze zijn toch veel beter af op een groot terrein waar ze vrij kunnen spelen en gillen, in plaats van in een wijk waar ze zich moeten inhouden?”, zegt een buurtbewoner tegen de Volkskrant. Een woordvoerder van Stichting Dichterbij zegt in de krant dat het instellingsterrein “een gepasseerd station” is voor de organisatie die 2300 cliënten huisvest. “Wij staan voor een ongedeelde samenleving.” Bovendien komen overlastklachten volgens hem weinig voor.
Onderzoek
Onderzoekers zijn verdeeld over het effect dat wonen in de wijk heeft op de levenskwaliteit van verstandelijk gehandicapten. Vooral zwaardere gehandicapten lijken beter af te zijn op een instellingsterrein, blijkt onder meer uit een studie van de Friese zorginstelling Talant in samenwerking met de Rijksuniversiteit Groningen.