Een kwart van de zwangere vrouwen start niet op tijd met prenatale zorg of krijgt minder consulten in de eerstelijns verloskundige praktijk dan de verloskundige richtlijnen voorschrijven. Dit blijkt uit onderzoek van Esther Feijen-de Jong van het Universitair Medisch Centrum Groningen en de afdeling Midwifery Science van het VU Medisch Centrum Amsterdam (EMGO+ instituut).
Dit geldt vooral voor vrouwen uit niet-westerse landen, werkloze vrouwen, vrouwen met chronische ziekten of handicaps en vrouwen die geen foliumzuur slikten. Verder blijken zwangere vrouwen vaker dan niet-zwangeren gebruik te maken van zorg van een huisarts en van alternatieve zorgverleners.
Feijen-de Jong promoveert op 27 mei aan de Rijksuniversiteit Groningen. In haar onderzoek ging zij het prenataal zorggebruik na van zwangere vrouwen. Zij volgde hiertoe 3070 vrouwen die hun zorgtraject startten bij de eerstelijns verloskundige.
Bijna een kwart van deze vrouwen (24.7 procent) maakte te weinig gebruik van de mogelijke prenatale zorg die de verloskundige kan bieden. Dit komt doordat zij of te laat beginnen met de prenatale zorg of tijdens de zwangerschap minder consulten krijgen.
De studie van Feijen-de Jong laat verder zien dat eveneens een kwart van de vrouwen tijdens de zwangerschap werd verwezen naar tweedelijns zorg. In deze groep vrouwen bleek vaker sprake te zijn van ontoereikend prenataal zorggebruik als zij een chronische ziekte of handicap hadden en als ze geen foliumzuur slikten.
Huisarts
Om deze groepen vrouwen eerder en vaker gebruik te laten maken van prenatale zorg moeten specifieke interventies worden bedacht en ingezet, vindt Feijen-de Jong. De huisarts blijkt een belangrijke zorgverlener te zijn voor zwangere vrouwen. Feijen-de Jong pleit er dan ook voor om de rol van huisartsen in de verloskundige keten te versterken.
De verloskundige en onderzoeker adviseert om de zorg in de eerste lijn te coördineren om te voorkomen dat er informatie over een zwangere verdwijnt en om te zorgen dat er niet meer interventies worden ingezet dan medisch noodzakelijk is.