Maastrichtse wetenschappers op het gebied van geneeskundig onderwijs zijn het meest productief. Ze hebben verreweg de meeste publicaties op hun naam staan. Dat blijkt uit een onlangs gepubliceerd onderzoek door Jerome Rotgans van het Centre for Research in Pedagogy and Practice van de Nanyang Technological University Singapore.
Wetenschappers van de Universiteit Maastricht publiceerden in de periode van 1988 tot 2010 295 wetenschappelijke artikelen over geneeskundig onderwijs. Maastricht laat daarmee gerenommeerde instituten, zoals de universiteiten van Harvard (224), Toronto (199) en Washington (184), ver achter zich.
Ranglijst
In de top tien van meest vlijtige wetenschappers op het gebied van geneeskundig onderwijs staan maar liefst vier ‘Maastrichtenaren’. Cees van der Vleuten voert de ranglijst aan met 171 publicaties, gevolgd door de Albert Scherpbier (sinds kort decaan van de faculteit FHML) met 114 gepubliceerde artikelen. Op de vijfde plaats staat Diana Dolmans met 50 publicaties en op de zesde plaats Henk Schmidt met 42 publicaties. Laatstgenoemde werkt overigens deels in Rotterdam en deels voor de Universiteit Maastricht.
Geciteerd
In de top tien van meest geciteerde wetenschappers op het gebied van geneeskundig onderwijs staat Schmidt op een derde en Van der Vleuten op een vierde plaats. Deze ranglijst wordt aangevoerd door Geoff Norman van de McMaster University (Canada), gevolgd door Glenn Regehr van de University of Toronto (eveneens Canada). Deze discrepantie tussen aantallen publicaties en citaties heeft alles te maken met senioriteit, stelt Scherpbier. “Norman en Regehr lopen al veel langer mee, en zijn dus vaker geciteerd”, aldus Scherpbier. “Maar dat gaat veranderen.”
Verbeteren
Volgens Scherpbier helpen alle publicaties “het onderwijs voortdurend te verbeteren”. De ‘publiceerdrift’ van de Maastrichtse wetenschappers heeft onder meer te maken met de methodiek van het probleemgestuurd onderwijs (problem-based learning), dat in Maastricht is (verder)ontwikkeld. Van alle deelgebieden op het gebied van geneeskundig onderwijs die wetenschappelijk onderzocht zijn, is het probleemgestuurd onderwijs een van de belangrijkste, naast toetsing, klinische vaardigheden en communicatievaardigheden.