Nu zien we nog te vaak dat iemand die ziek wordt tijdelijk of helemaal stopt met werken. Doorgaan met werken ondanks een ziekte lijkt te weinig aan bod te komen in de spreekkamer. Maar niet iedereen wil stoppen met werk. Werk leidt af, geeft structuur en zekerheid en kan een medicijn zijn.
Spreekkamer
Werk moet onderdeel zijn van het gesprek in de spreekkamer. De kloof tussen werk en gezondheid moet kleiner. Om dat mogelijk te maken, werkt Patiëntenfederatie Nederland samen met de Nederlandse Federatie Kankerpatiënten, de Long Alliantie Nederland en Vereniging voor Mensen met Constitutioneel Eczeem.
Wij hebben ons verenigd in de samenwerkende organisaties Arbeid en Gezondheid. Op 9 november hebben we de vaste Kamercommissies van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en die van Volksgezondheid, Welzijn en Sport een petitie aangeboden waarin we uitleggen waarom het belangrijk is dat behoud van werk vast onderdeel wordt bij de behandeling van een ziekte. En volgend jaar laten we met een symposium zien dat werk en ziekte heel goed samen kunnen.
In mijn ideale wereld houdt de dokter er in de spreekkamer rekening mee dat iemand meer is dan zijn ziekte. Mensen werken en willen dat soms blijven doen. Een kleine aanpassing kan al genoeg zijn om iemand aan het werk te kunnen houden. Ik ken het geval van iemand die een stoma kreeg, die precies onder de broekband van zijn uniform zou vallen. De arts heeft de stoma iets hoger geplaatst zodat de man gewoon zijn uniform aan kon doen. Het lijkt weinig, maar het is een wereld van verschil. Het is het verschil tussen actief meedoen en toekijken.
Pak het gewoon op
Ik weet dat er in de politiek en op de ministeries afgelopen jaren al vaak is gesproken over arbeidsparticipatie van mensen met een chronische aandoening, maar er gebeurt niet genoeg. VWS wijst naar Sociale Zaken en Sociale Zaken wijst naar VWS. Ik zeg: pak het gewoon op. Mensen die ondanks hun ziekte willen blijven werken zijn te kostbaar om ze zomaar aan de kant te zetten. En dat is niet alleen omdat zij graag aan het werk willen blijven, maar het is ook omdat het land deze mensen nodig heeft. De zorgkosten lopen op, de bevolking wordt steeds ouder, we kunnen het ons niet permitteren mensen die kunnen en willen werken langs de zijkant te laten staan.
Om te beginnen daag ik de politiek uit om te regelen dat zelfstandigen en freelancers ook toegang krijgen tot een arbodienst als zij onverhoopt ziek worden. Waarom is dat er alleen voor mensen in vaste dienst? Er zijn steeds meer flexibele contracten, maar de mensen die het betreft staan met lege handen als zij ziek worden. Ook zij kunnen de steun gebruiken van een onafhankelijk bedrijfsarts die met hen kijkt wat ze wel of niet meer kunnen. Die met opdrachtgevers in gesprek kan over hoe iemand toch nog goed inzetbaar is.
De kloof tussen ziek en werk moet dicht: wie neemt de handschoen op om daar mee te beginnen? Wij denken graag mee.
Dianda Veldman, directeur-bestuurder Patiëntenfederatie Nederland
Nu wordt er door de bedrijfsarts aangegeven dat zij niets kunnen doen als iemand met (meerdere) chronische ziekten minder zou willen gaan werken om het vol te houden juist omdat ze graag willen blijven meedoen. Het inkomen zou dan aangevuld moeten worden om ook te kunnen rondkomen.
Dit blijkt onmogelijk. Je moet dan eerst 2 jaar de ziektewet in en daarna wordt er pas gekeken wat wel kan.
Dit lijkt me de verkeerde weg. Juist het blijven meedoen is zo belangrijk. Minder aankunnen is geen reden om eerst 2 jaar aan de zijlijn gezet te worden. De kans is dan alleen maar groter dat terugkomen helemaal niet meer lukt.