Het is vakantietijd, ruimte voor nieuwe ervaringen en inzichten. Tijdens een NLP-trainingsweek in Drenthe ging ik elke ochtend hardlopen. Op de laatste dag kwam ik na een kleine dwaling toch op het goede eindpunt. Daar viel ineens een kwartje over ervaringen van verschillende perspectieven.
Letterlijk door diverse wegen te bewandelen, per weg verschillende ervaringen op te doen, en toch hetzelfde doel te bereiken. Of meer dan dat?! Eerst de loopcasus, dan perspectivische reflectie.
Onbekend landschap
De eerste dag had ik de route per fiets vooraf verkend. Een stuk van ongeveer 10 kilometer, grofweg een gelijkvormige vierhoek met een korte startzijde van 2 kilometer en een lange slotzijde van 3 kilometer. Ik loop met de klok mee. Alles asfalt, dat vinden mijn enkels fijner. Het laatste lange deel is een serie aaneengeschakelde T-splitsingen, waar ik als het ware steeds over de liggende ‘dwarsbalk’ loop. Ziet u het voor zich: rechtdoor lopend met af en toe links of rechts een zijweg, soms een gewone weg, soms een fietspad. Zo dwars door bos, hei en weiland, heerlijk!
Na twee keer ontstond behoefte aan variatie. Maar met weinig durf, want je zal maar verdwalen. Vanuit het besef dat een hoek in het vierkant schuin is af te steken, nam ik op de vierde dag op de derde zijde van de vierhoek een fietspad naar rechts. Aan het eind kwam ik op een T-splitsing. Naar links of rechts? Ik keek rond, maar herkende niets. Er stond zo’n witrode AWNB-paddenstoel met daarop duidelijk mijn eindbestemming: naar rechts, nog maar 2 kilometer! Hoewel ik dat niet vertrouwde en zelfs nog even de andere kant op liep, toch maar naar rechts. Ik kom links een zijweg tegen, zonder bordjes, en herken het niet. Ongemakkelijk gevoel, toch maar rechtdoor. Wat een donker stukje bos, ben ik verdwaald? Maar dan een lichte heideplek die ik herkende, toch de goede weg naar het einddoel!
Tot slot de vijfde dag, maar weer de oude vertrouwde route. Op het laatste lange stuk naar de eindbestemming, staat aan de linkerkant ineens een ANWB-paddenstoel, die me eerder nog niet was opgevallen op deze weg. En aan de rechterkant van deze T-splitsing een fietspad. Ah, ineens herken ik alles! Dan een weg links, stukje bos (lang zo donker niet) en dan die lichte heideplek. Bijna bij het einddoel, heerlijk.
Verschillende perspectieven, verschillende ervaringen
Bij die lichte heideplek ging ook werkelijk het licht aan. Heel fysiek had ik deze dagen ervaren wat het met je doet als je verschillende wegen afloopt naar het zelfde einddoel. Iedere weg brengt andere ervaringen! Eerst is het stukje bos donker en bedreigend, dan heel gewoon. Die T-splitsing voelde heel anders over de ‘dwarsbalk’ dan over de ‘staander’. In dat laatste geval herkende ik de splitsing en de omgeving niet eens, ongemak. Later, toen ik weer over de ‘dwarsbalk’ bij die T-splitsing kwam, was het licht en luchtig. Maar nu op diezelfde ‘dwarsbalk’, na die eerdere ervaring vanuit de ‘staander’, vielen details op die niet waren opgemerkt. Dus zelfs op dezelfde weg was mijn blik verruimd. En dan nog een bijzondere slot-ervaring. De verschillende routes naar het einddoel werden voor mijn geestesoog deel van een groter geheel en als het ware van boven uit de lucht, zag ik de landkaart met in het midden die T-splitsing met een duidelijke route naar het einddoel. Maar nu ingebed in een veel grotere omgeving met stukken bos, hei en weiland. Overzicht op een hoger niveau, letterlijk en figuurlijk.
Deze perspectivische ervaringen, uiteindelijk onderdeel van een groter plaatje, wilde ik met u delen. Ik wens u een inspirerende zomer met nieuwe inzichten!
Robbert Huijsman
Senior manager Kwaliteit & Innovatie bij de divisie Zorg & Gezondheid van Achmea en bijzonder hoogleraar Management & Organisatie van de Ouderenzorg bij het instituut Beleid & Management Gezondheidszorg, Erasmus Universiteit Rotterdam.