Ik las al haar boeken, waaronder de laatste ‘What doctors feel’. Ze is een arts die ik graag wilde ontmoeten omdat ze zoveel invulling geeft aan de mens achter de ziekte. In april dit jaar stelde Graham Bodie, Associate Professor of Communication Studies at Louisiana State University, mij via een e-mail aan haar voor en maakten we de afspraak elkaar te ontmoeten als ik in New York zou zijn. Het was warm en zonnig buiten toen ik enkele weken geleden in het hart van Manhattan de hand schudde van Danielle Ofri.
Danielle Ofri is internist in Bellevue Hospital en schrijver van diverse boeken over haar leven als arts in dit ziekenhuis. Bellevue Hospital heeft een prachtige missie: de hoogste kwaliteit van zorg aan de bevolking van New York bieden en die zorg aan elke patiënt leveren met waardigheid, culturele gevoeligheid en mededogen, ongeacht het vermogen om te betalen.
De doelgroep van Danielle bestaat veelal uit mensen die Engels niet als primaire taal hebben, mensen die geen werk hebben, weinig tot geen sociale contacten en die zeer beperkt scholing hebben genoten. Obesitas, depressie en diabetes vormen de grootste problemen voor deze groep bewoners van New York. Om nog maar te zwijgen over huiselijk geweld.
Eten moet plezierig zijn
De vraag die ze alle patiënten stelt is: “Bent u gelukkig? Bent u tevreden met uw leven?” Ze wil weten wat mensen doen in hun vrije tijd waar ze blij van worden. Lezen ze graag boeken, ontmoeten ze graag vrienden, spelen ze muziek of luisteren ze er graag naar? Ze spreekt ook met alle patiënten over voeding: geen frisdrank, junkfood of witte rijst. Het is volgens haar net zo belangrijk als medicatie. Aan de andere kant wil ze niet dat mensen ongelukkig worden van deze aanwijzingen. Eten moet volgens haar plezierig zijn.
Een ontmoeting: een vrouw van bijna 155 kilo die zo trots is dat ze vijf kilo is afgevallen. En ze is dankbaar dat dokter Ofri ook zo trots op haar is, dat ze haar behandelt als mens. Dat dokter Ofri ‘mevrouw’ tegen haar zegt, met respect voor wie ze is, een mens.
Respect en aandacht
Op mijn vraag hoe Danielle aankijkt tegen elektronische gegevens voor patiënten is ze duidelijk: “Met elektronische gegevens is er nog geen wijsheid. Er is geen oordeel te vellen of reden te achterhalen. Daarvoor hebben we het verhaal van mensen nodig, moeten we naar hen luisteren. Respect en aandacht is het belangrijkste wat ik mijn patiënten kan geven. Ik wil ze een positief gevoel geven zodat ze terug komen voor de behandeling die ze nodig hebben.” Ofri heeft te maken met 30 procent no show onder haar patiënten.
Na dit gesprek en de ontmoeting met patiënten concludeer ik dat we echt moeten ophouden om te stellen dat mensen engaged of empowered MOETEN zijn. En ook niet iedereen wil data van onderzoeken en/of kan daar mee uit de voeten. Laten we vooral mensen respecteren, goed bejegenen en in hun kracht zetten door te communiceren binnen de mogelijkheden en behoeften die ze hebben. Dat is de basis van goede zorg.
Luisterprofessional bij JoConnect en partner bij Cvision
Corine Jansen is initiatiefnemer en jurylid van de Gouden Oor Award Zorg, die op 25 november wordt uitgereikt.
