In januari is in de ziekenhuizen de prestatiebekostiging ingevoerd en het B-segment uitgebreid tot 70 procent. De ervaring van de afgelopen jaren leert dat bij contracten de prijzen zich heel behoorlijk ontwikkelen, maar dat vooral het volume van de verleende zorg pijlsnel stijgt.
Prestatiebekostiging en kwaliteit
Prestatiebekostiging heeft het grote voordeel dat duidelijk is wat er betaald wordt: boter bij de vis. Maar het zegt nog te weinig over de geleverde kwaliteit. En zet ook geen rem op het volume, sterker nog: het kan volumegroei zelfs aanmoedigen.
Motie ‘outcome’-financiering
Dit is de reden geweest dat ik bij de begrotingsbehandeling een motie heb in gediend om uiterlijk in de tweede helft van dit decennium ‘outcome’-financiering te hebben. Alleen het resultaat van medisch handelen wordt dan bekostigd, dus niet de medische handeling zelf. De motie werd breed ondersteund.
Zinnige en zuinige zorg
De afgelopen maanden is duidelijk geworden hoe noodzakelijk de stap naar outcome-financiering is. De discussie over zinnige en zuinige zorg, pleidooien voor gepast gebruik, het wijst in deze richting. Ook het onderzoek van voormalig minister Ab Klink, die aangeeft dat artsen soms ook de handen in de zakken moeten houden, past binnen de sfeer van de outcome-financiering. En last but not least, het debat over de dure medicijnen voor zeldzame ziekten. Mensen met een zeldzame ziekte hebben evenveel recht op een goede behandeling als mensen die lijden aan een aandoening die veel meer voorkomt. Maar ook hier zou outcome-financiering behulpzaam zijn.
Resultaat behandeling
Er komt nog heel wat bij kijken voordat we zover zijn. Een noodzakelijke voorwaarde is dat er duidelijkheid is over wat het resultaat van medisch handelen is, dat bekostigd wordt. Hierover moet consensus zijn. Het zal duidelijk zijn dat de beroepsgroepen hierbij de leiding moeten nemen. Zij hebben verstand van het goede medische handelen, politici niet.
Richtlijnen
Het is dan ook van essentieel belang dat er voor elk medisch handelen richtlijnen zijn. Noodzakelijk om te bekijken of de zorgverzekeraars de goede zorg inkopen, maar ook als basis om het resultaat van medisch handelen te kunnen bekostigen. Dat zal de nodige tijd in beslag nemen.
Bureaucratie als valkuil
Het denken gaat al jaren in deze richting. De RVZ heeft hierin ook het voortouw genomen. Er is één heel grote valkuil: bureaucratie. Terecht wordt gemopperd op de papieren rompslomp, op de bureaucratie bij de DBC’s en ook bij de DOT’s . Richtlijnen maken, implementeren en nakomen zal ook gemakkelijk kunnen leiden tot meer bureaucratie. Om de resultaten van medisch handelen te kunnen beoordelen, zal er een bepaalde mate van verslaglegging moeten zijn. Bureaucratie ligt dan op de loer. Het zal van het allergrootste belang zijn om de outcome-financiering mogelijk te maken zonder daarbij in de valkuil van de bureaucratie te vervallen. Het opstellen van vakkundige standaards is slechts de helft van de opdracht, de andere helft is om dit te doen met een summiere verslaglegging.