Een paar weken geleden studeerde ik aan de Harvard Business School, waar ik een module volgde van de executive course ‘Managing health care delivery’. Voor ebola was geen tijd, die kwam in de pauze aan bod.
Bij aankomst op Boston Airport begon het al meteen goed. Ik werd op barse toon ondervraagd door een zeer strenge vrouwelijke douanebeambte: “What is the purpose of your visit? And what is the name of your course?” In mijn beste Engels antwoordde ik dat ik arts was en een cursus managing health care delivery ging doen.
Verbaasd
Na dit antwoord sloeg haar houding om als een blad aan een boom. “Oh, can I ask you some extra questions on how your country is dealing with this Ebola outbreak? I hate to keep you waiting here, but how …” Zo stond ik wel tien minuten naar mijn beste kunnen de Amerikaanse douane advies te geven over hoe zij het beste met Ebola konden omgaan. Ik voelde me lichtelijk trots, dat direct bij aankomst mijn diensten gevraagd werden, maar was ook verbaasd. Moet de Amerikaanse regering het bij dit onderwerp hebben van toevallige toeristen?
Eenmaal op Harvard omringd door 65 studenten, allemaal ziekenhuisbestuurder, medisch manager of arts, vroegen we de professor of we in de klas aandacht konden besteden aan de Ebola health threat zoals ze dat in Amerika noemen. Met zulke goede leraren en zoveel internationale brainpower aan leerlingen zouden we toch een eind in de goede richting van een oplossing moeten kunnen komen? Maar nee, de professor knikte beleefd op ons voorstel, maar leek het niet aan te durven. Hij gaf aan dat de drukte van het programma dit helaas niet toeliet…
Bizarre situatie
Zo ontstond een tamelijk bizarre situatie. Gedurende de hele dag bestudeerden wij jaren oude cases over health care delivery, waarin we bespraken hoe bijvoorbeeld de CEO van een ziekenhuis had gereageerd op een crisis, wat we daarvan konden leren en hoe het ook anders had kunnen gaan. Waarna we in de koffiepauze naar de kantine liepen waar op grote beeldschermen CNN hard aanstond met het laatste nieuws over de Ebolacrisis. Wat ging er fout in Texas? Waar was een duidelijke woordvoerder namens de Amerikaanse regering? En wat waren de laatste aantallen besmette mensen, etc. Een bizarre situatie.
Klassieke fout
Steeds werd er tijdens de cursus op gehamerd dat kwaliteit en veiligheid in de gezondheidszorg uitsluitend écht goed kunnen worden als het gehele systeem zou worden aangepakt en verbeterd. De klassieke fout is om te denken dat het slechts aan losse schakels en individuen ligt. Gaan we over tien jaar de Ebola-crisis als case in deze Harvard cursus bestuderen? Een tegen die tijd klassiek geworden voorbeeld van hoe wereldwijd de verantwoordelijkheid bij individuen werd gelegd in plaats van het hele systeem naar de nieuwe omstandigheden in te richten?
Fenna Heyning
Directeur STZ