Soms kun je door juist even uit je vertrouwde omgeving weg te gaan, beter zien hoe je thuis verder kan komen in het oplossen van een lastig probleem, herkent u dat?
Ik kreeg die kans door een opleiding te volgen aan Harvard Business School. Om mijn hoofd leeg te maken ging ik tijdens de lunchpauze aldaar even een rondje hardlopen.
Het was buiten 30 graden en ik draafde zwetend langs de Charles River. Na een tijdje langs voorbij razende auto’s te rennen, zocht ik een wat groenere route. Na wat dwalen vond ik een goed pad en rende weer verder langs het water. Na een flink stuk hardlopen herkende geen enkele gebouw meer en die begraafplaats kwam me ook niet bekend voor. Ik was verdwaald!
De derde voorbijganger aan wie ik de weg vroeg, bood aan om me even met de auto terug naar Harvard te brengen. Ik slikte. “Don’t worry. I am married”, zei hij. En zo reden we terug in zijn auto met een Grieks-orthodox iconenplaatje bengelend aan de achteruitkijkspiegel en begeleid door Griekse muziek. “My god, Fenna”, riepen mijn klasgenoten uit. “You could have ended up at the bottom of the river.”
Schaamrood op de kaken
Met het schaamrood op mijn kaken heb ik later die middag zitten turen op Google maps om te begrijpen wat er was gebeurd. Daar zat ik dan; deelnemer aan een executive course op Harvard, en ik verdwaal tijdens een rondje hardlopen! En wat blijkt? Verward door de vele bochten in de rivier en de kronkelende doodlopende voetpaadjes, blijk ik in dezelfde richting van de rivier doorgelopen. Maar dan op de andere oever – denkend dat ik een mooie groene weg terug naar campus had gevonden.
Is dit niet een toepasselijke metafoor voor veel verbeteringstrajecten in het ziekenhuis? We hebben het gevoel iets nieuws te doen, werken heel hard en hebben er een goed gevoel over. Maar een echte ‘disruptive’ verandering is het niet? We lopen in feite nog steeds in dezelfde richting langs de rivier. Hoe zorgen ervoor dat we werkelijk een nieuwe weg inslaan?
De cursus op Harvard leert me onder meer dat voor een werkelijke vernieuwende manier van werken diversiteit essentieel is. Dat blijkt ook uit vele research-artikelen op dit gebied. Kijk voor oplossingen ook eens buiten de grenzen van de gezondheidszorg. Zorg dat je totaal verschillende mensen in je team opneemt, met diverse opleidingen, achtergronden en werkervaring. Dit klinkt behoorlijk logisch, maar toch is er binnen de ziekenhuiszorg nog vaak sprake van een monocultuur. We vinden het vaak heel griezelig om zaken echt anders aan te pakken. Ons veilige kringetje openbreken. Ik hoop echt dat we dat de komende tijd meer gaan durven.
Directeur Samenwerkende Topklinische opleidingsziekenhuizen
