We hebben tegenwoordig onze mond vol van ketenzorg, integrale zorg en samenhangende zorg. Dat leveren we in zorgstraten, zorgpaden en zorgprogramma’s. Al deze termen hebben gemeen dat er meerdere zorgproducten geleverd worden, vaak door verschillende aanbieders.
Deze aanbieders moeten nauw samenwerken rondom een patiënt om te zorgen dat alle zorgvragen beantwoord worden, maar zeker ook dat er geen vervelende dubbelingen optreden.
Ketenpartners
De praktijk is dat er genoeg ketenpartners zijn maar te weinig samenhang. Dit geldt niet alleen voor patiënten die thuis wonen, maar ook voor patiënten die ‘intramuraal’ in een instelling verblijven.
Talant is een onderdeel van Alliade waar verstandelijk gehandicaptenzorg wordt geleverd. Talant kent een hoge mate van deconcentratie en heeft vierhonderd (veelal kleine) locaties. De laatste jaren al nemen de zorgzwaartepakketten ZZP 1 tot en met 3 intramuraal af en is de zorgvraag van de cliënten complex en vaak met noodzakelijke behandeling. De algemene medische zorg in de kleinschalige wooneenheden wordt geleverd door 81 (!) verschillende huisartsen.
Samenhang
In verband met de aan de zorgvraag verbonden levering van ‘medisch specialistische zorg’ is er aan iedere patiënt ook een ‘arts verstandelijk gehandicapten’ verbonden. En een persoonlijk begeleider, een apotheek, kinderarts of neuroloog, maar ook een fysiotherapeut, psychiater of een gz-psycholoog. Maar hoe weten die van elkaar nu wat zij doen, wat zij kunnen betekenen en waar hun meerwaarde ligt voor deze patiënt in bijvoorbeeld Lutjelollum? Kortom: hoe bieden we samenhangende zorg in gedefinieerde zorgprogramma’s met voor de patiënt de beste behandelaar in de juiste rol?
Elektronisch Cliënten Dossier
Om deze vraag te beantwoorden wordt nu voor alle drieduizend patiënten van Talant het Elektronisch Cliënten Dossier (ECD) ingericht. Zodat de huisarts weet wat de arts VG biedt, de GZ-psycholoog weet wat de psychiater doet en de medicatievoorschriften gekend worden, dit alles geregisseerd door de persoonlijk begeleider. Want in complexe samenwerking zonder structurele communicatie gaat alles mis wat maar mis kan gaan. Wederzijdse verwachtingen, onuitgesproken vooroordelen en gebrekkige regie maken van ieder zorgplan een zorgramp.
Afstemming noodzakelijk
Bovenstaand laat zich eenvoudig vertalen naar de patiënten thuis. Met het scheiden van wonen en zorg komen mensen met complexe zorgvragen buiten de muren van de instellingen te wonen. Op zich een nobel streven, maar de betrokkenheid van verschillende hulpverleners bij de kwetsbaren in de samenleving maakt afstemming noodzakelijk om samenhangende zorg te kunnen leveren. Continue communicatie in de eerste lijn tussen behandelaren voor algemene medische of paramedische behandeling en de specialisten die daar veel meer dan in het verleden nodig gaan worden. Dat kan! Een EPD maakt dat mogelijk.
Mieke Draijer
voorzitter van Verenso, vereniging van specialisten ouderengeneeskunde en sociaal geriaters