Er is geen tijd na Corona, maar er is uitstekend mee te leven

De schade van Corona zit vooral in de collaterale schade van de maatregelen. Dat weten we al sinds mei 2020. Voor degenen die het niet willen geloven: lees de studies, waaronder die van Gupta Strategists: ‘Het koekoeksjong dat COVID heet’, 20 mei 2020. Ik citeer de conclusie:

Ziekenhuiszorg voor COVID-patiënten heeft in Nederland naar schatting 13 duizend tot 21 duizend gezonde levensjaren (QALY’s) gered. Dat blijkt uit het rapport ‘COVID goes cuckoo’ van Gupta Strategists. Dat aantal gewonnen gezonde levensjaren is weinig in relatie tot wat het gekost heeft: naar schatting 100 duizend tot 400 duizend gezonde levensjaren zijn verloren gegaan door het afzeggen en uitstellen van reguliere zorg, zoals zorg voor mensen met kanker, hartfalen, diabetes of darmziekten. Ook de financiële druk is disproportioneel hoog: de kosten van COVID-zorg per gewonnen gezond levensjaar zijn 100 duizend tot 250 duizend euro. Dat is tot wel een factor drie hoger dan wat algemeen geaccepteerd is.

Ik, kankerpatiënt en begaan met het lot van mijn medekankerpatiënten, die geen diagnose of een te late diagnose hebben gehad en gaan sterven, wordt hier verdrietig van. Ik zwijg over patiënten met hart- en vaatziekten, orthopedische klachten enzovoort. De schade die is aangericht is een veelvoud van de schade die wordt aangericht door Corona. Beleidsmakers, regering, parlement, OMT en RIVM hebben hopelijk een kleine spiegel.

Wat te doen?

Drie zaken zijn belangrijk: voorkomen dat Corona je ernstig ziek maakt, maatregelen nemen om de zorg voor een volgende crisis te wapenen en niet afschalen.

1. We weten wat we moeten doen om ons te wapenen tegen Corona (en veel andere virussen): zorgen voor een sterk immuunsysteem. Dat krijg je door gezond te leven. Bewegen, gezond voedsel, niet roken, weinig of geen alcohol, geen overgewicht. Het is al decennia bekend en we doen er niets aan. Sterker nog; we verzwakken ons immuunsysteem nog steeds. Gefaciliteerd door de overheid roken we nauwelijks minder, eten we ongezond, bewegen we minder, worden we zwaarder en drinken we meer alcohol. Voorlichtingscampagnes helpen niet. Afdwingen en betuttelen wel. Verbied niet het roken, maar de verkoop van tabak, op de basis- en middelbare scholen 5 uur per week sport, geen suikers in drankjes, geen reclame voor alcohol, et cetera. Overheid u heeft een verantwoordelijkheid en een taak!
   
2. Zorg voor uitwijkcentra voor de zorg. Ieder kritisch systeem heeft een uitwijk. De overheid, lees: het parlement, heeft de zorg zo efficiënt gemaakt dat bij de kleinste afwijking er problemen ontstaan. Het bewijs is in maart 2020 geleverd. De zorg kon een plotselinge stijging van IC-bedden niet aan. We zijn gewaarschuwd (het Gupta rapport van 20 mei 2020) en hebben niet geluisterd. Gaat de ezel haar kop voor de derde keer stoten en loopt het weer mis? In Amsterdam staat het Slotervaart Ziekenhuis leeg. Maak er een ziekenhuis van voor noodsituaties. Het begint met een besluit.
   
3. Schaal niet meer af. Afschalen is een ingewikkeld woord voor het discrimineren van patiënten. ‘U, kankerpatiënt, vinden wij minder belangrijk dan u, Coronapatiënt’. De samenleving kan leven met 40.000 kankerdoden in Nederland. 10.000 Coronadoden per jaar wordt ons te gortig. Het OLVG in Amsterdam heeft aangetoond dat je een ziekenhuis zo kunt organiseren dat afschalen tot een minimum beperkt kan worden. Nauwelijks heeft dit initiatief opvolging gekregen, ondanks dat de bestuursvoorzitter dit aan zijn collega’s heeft geadviseerd. We kennen in de zorg maar één manier om een piek op te vangen en dat is afschalen. Zo doen wij dat in de zorg en dat andere patiënten de dupe worden is collateral damage.

Kortom; er is geen tijd na Corona, maar er is uitstekend mee te leven. We moeten willen. Het begint met een besluit. De rest is uitvoering. Heel veel werk, maar van werken is nog nooit iemand doodgegaan.

Peter Kapitein

Patient advocate Inspire2Live