“Het ziekenhuis zorgt” was de pay-off van de imagocampagne van de ziekenhuizen van een paar jaar geleden. Hij was na veel discussie, onderzoek en try-out onder de doelgroep geselecteerd als uiteindelijk de meest heldere weergave van waar het in het ziekenhuis om draait, namelijk zorgen!
Zorg tijdens verhuizing
Afgelopen periode heb ik vaker aan deze slogan moeten denken. In de periode voor en ook na onze verhuizing naar het nieuwe Jeroen Bosch ziekenhuis is er namelijk ongelofelijk veel en intens gezorgd. Het is en was enorm om te zien hoe vele medewerkers maar doorgingen en doorgingen om te zorgen dat het op de nieuwe werkplek voor elkaar kwam. Er is enorm geimproviseerd. Door de stad zag je verpleegkundigen met emmer en bezem op de fiets om te zorgen dat het op tijd schoon werd. ICT-medewerkers die tot laat in de avond, achter de verhuizers aan, zo snel mogelijk de apparatuur werkende wilden krijgen. Het is hartverwarmend om te zien hoezeer iedereen zich inzette om het snel voor de zorgverlening weer op orde te hebben. Enkele uren na de verhuizing werd er een kind geboren met behulp van de keizersnee, gereanimeerd en geopereerd. De kern van de zorg was meteen goed voor elkaar.
Beroep op iedereen
Enkele weken na de verhuizing is en wordt nog steeds een enorm beroep gedaan op het doorzettingsvermogen en de flexibiliteit van iedereen. Want natuurlijk is nog niet alles op orde. Een greep uit de kwesties van de afgelopen periode:
Telefonische bereikbaarheid (nieuwe centrale, nieuwe handsets, nummers die veranderen) was een issue en is nog niet op het niveau van voor de verhuizing. Het systeem met de nieuwe kledinguitgifte is ook wennen en heeft niet vanaf dag 1 zonder problemen gewerkt. Ineens vele auto’s die allemaal op ongeveer hetzelfde moment de parkeergarage in willen; patienten die door onduidelijke bebording naar de personeelsingang komen. Wachtrijen omdat vele patienten een nieuwe patientenpas moeten krijgen, ook al is inmiddels opgeschaald met uitgiftepunten. Een nog niet ingeregelde zonwering, die te pas en te onpas open en dicht gaat, en nog wel wat zaken.
Kinderziektes
Ondanks alle voorzorgen, kwamen we toch voor een aantal onvoorziene problemen te staan. We wisten van te voren, dat we met kinderziektes te maken zouden krijgen, maar helaas niet welke.
Zorgen op elk niveau
Ook vanuit de raad van bestuur proberen wij te zorgen. Zorgen dat zo snel mogelijk de randvoorwaarden om veilige en goede zorg te leveren weer optimaal zijn. Afgelopen periode hadden we elke ochtend een briefing met de meest bij de verhuizing betrokken managers. Zo konden ook wij op dagelijkse basis informatie uitwisselen, prioriteiten stellen en zorgen dat het moreel op peil blijft. En helpen waar kan, bijvoorbeeld door extra tijdelijk personeel in te zetten om bepaalde afdelingen te ontlasten. Ook hierbij heb ik weer gemerkt hoe fantastisch bereid collega’s zijn om dan bij te springen vanuit een heel ander vak-of werkgebied.
Boek ZORG
In die zin zit zorg diep in de genen van onze organisatie. Het is aardig om te zien hoe in dit verband het begrip en woord ZORG geanalyseerd wordt door de filosoof Jan Vorstenbosch in zijn gelijkluidende boek. Hij heeft een boeiend eerste hoofdstuk over zorg en de taal. Analyseert het woord als een werkwoord (zorgen), als een praktijk (de zorg- sector, instellingen). Hij bekijkt de bijvoeglijke naamwoorden bezorgd en zorgelijk, en ga zo maar door. Hij beschrijft dat zorg de brug vormt tussen het verleden van onze relaties, het heden waarin ze ons motiveren en de toekomst ervan waarvoor we ons inzetten. Deze gerichtheid van zorg op handhaving, continuiteit, en het voortbestaan van relaties en netwerken wordt door zorgethici vaak benadrukt.
Context
Dit beschrijft heel goed de context van de zorg van alle medewerkers die ik de afgelopen periode heb ervaren rondom de verhuizing. Terugkerend naar de slogan van de branche-imagocampagne. Die was zo gek nog niet. Het ziekenhuis zorgt! Dat is een ding wat zeker is.
Gita Gallé