Het belangrijkste voor de bestuurder is zijn exitstrategie. Als je kop rolt en je moet moven, dan wel met een zware zak geld. Een echte bestuurder weet dat, regelt het en incasseert.
Wat dat betreft stelt Paul Smits me toch wat teleur. Die man beklimt virtuoos de apenrots, job hopt naar de hoogste regionen, verdient het meest van allen en moet nu weg met amper een kwart miljoen.
Fooi als gouden handdruk
Wat is nou een kwart miljoen! Daar kan die man net een half jaar mee rondkomen. Daarna zal hij door de turfsmurfjes van het UWV worden belaagd, die zichzelf “werkcoach” noemen. Hij moet naar de speed dating, krijgt kledingtips via zijn werkmap, moet elke week solliciteren en dat alles voor die 1700 euro (niet per dag, Paul, maar per maand)!
Derhalve een paar FAQ over de exitstrategie. Speciaal voor de bobo’s in de zorg.
Waarom een exitstrategie?
Je loopt als echte bestuurder natuurlijk allerlei risico’s. Je hebt een zware job en laten we eerlijk zijn niet alles onder controle. Dat kan ook niet. We leven in een complexe wereld, toch? Bovendien werk je in een door en door politiek mijnenveld waar grote belangen en opgezwollen ego’s de boventoon voeren. Vandaag nog koning, morgen daklozenkrantverkoper. Dat had Paul goed door.
Daarom moet je je vertrek goed regelen zolang het nog kan. Vergeet de kantongerechtsformule. Je afkoopsom wordt binnenkort 75.000 euro. Dat moet je niet willen. Alles wat je privaatrechterlijk kunt regelen: doen. Nu doen. Je wilt toch niet als een wijffie in de thuiszorg zomaar opzij gezet kunnen worden zoals bij de Viva! Zorggroep? Nou dan: regelen dus. En hoe hoger, hoe beter. Spreek dit laatste zinnetje maar eens hardop voor jezelf uit. Je zult ervaren hoe lekker het klinkt.
Wanneer regel je de ontbinding?
De doorgewinterde bestuurder weet dat hij maar één moment heeft om zijn afgang te regelen. Dat is wanneer hij tot het nederige ambt van directeur, bestuurder wordt geroepen. Dan kan hij, nee, moet hij zijn ontslag regelen. Wordt dat inclusief bonus of niet? Hoeveel jaar? Pensioendoorbetaling tot zijn 65e. Daarna kun je die onderhandelingen alleen nog doen als je zorginstelling fuseert met andere instellingen. Niet doen: dat is een te groot risico.
Hoe verloopt je exit
Wie hoog in besturen zit, heeft vleiers, vijanden en enkele vrienden. Zo lang iedereen denkt dat hij van je afhankelijk is, is er niets aan de hand. Je hoeft geen exit te vrezen. Het grootste gevaar dreigt als je raad van bestuur of toezicht de messen slijpt om die in je rug te steken. Dan is er geen houden meer aan. De exitstrategie, die je ooit bedacht, treedt in werking.
Je vijanden zullen alles doen om je te vermorzelen. Het is geen slechte eigenschap om cynisch over de macht te zijn. Je vleiers zie je in geen velden of wegen meer. Zij hebben een andere beschermheer gevonden. Je vrienden in je bestuur, die kunnen je ondergang niet voorkomen maar wel regelen dat je gouden handdruk niet in gevaar komt.
Wat te doen bij ophef
Ach, je krijgt als bestuurder in de media op je lazer. Ze zullen zeggen dat je een graaier bent, dief van de publieke middelen, een alfa-aap, een van de werkvloer losgezongen uitvreter. Ze zullen in de Tweede Kamer vragen over je stellen. Die bui drijft over. De heren, dames politici zijn niet bij machte om je contract open te breken. Stel, dat ze het wel konden! Dan zou geen enkel contract meer veilig zijn voor die jaloersige politici.
Een beetje Paul Smits kan tegen kritiek. Het resultaat telt. Gewoon zwijgen en erop wijzen dat hierover juridische afspraken zijn gemaakt waar niet aan te tornen valt: contract is contract.