Het consumentenprogramma Radar besteedde afgelopen week aandacht de levering van medische hulpmiddelen. Zorgverzekeraars stellen steeds vaker de SEMH-certificering verplicht (Stichting van Erkende leveranciers van Medische Hulpmiddelen) voor het leveren van hulpmiddelen bijdiabetes.
Om aan de eisen van deze certificering te voldoen moeten hulpmiddelenleveranciers, zoals apotheken, een BIG-geregistreerde verpleegkundige in dienst hebben. Die bespreekt met de patiënt de verstrekking van de hulpmiddelen bespreekt en regelt eventuele wijzigingen. Via deze verpleegkundige lijkt de hulpmiddelenleverancier op de stoel van de behandelaar te gaan zitten. Dat is ongewenst.
Medische beslissing
De basis van de zorg is dat de patiënt zijn zorg krijgt in overleg met zijn behandelaar (huisarts of medisch specialist). De afspraken over de behandeling leggen ze gezamenlijk vast in een zorgplan. Hierbij wordt ook besloten welke hulpmiddelen de patiënt gaat gebruiken. Dat is een medische beslissing, die genomen wordt in de spreekkamer en niet bij de hulpmiddelenleverancier. Maar wat lees ik in het Erkenningsschema voor de SEMH-certificering? Het formuleren van de zorgvraag, het opstellen of wijzigen van een zorgplan, het bepalen welke hulpmiddel nodig is en de aanpassing van het zorgplan na evaluatie kan gebeuren door de voorschrijver of door de BIG-geregistreerde verpleegkundige. Dit kan voor patiënten reuze verwarrend zijn. Denk je met de huisarts of praktijkondersteuner duidelijke afspraken te hebben gemaakt en dan komt de verpleegkundige van de hulpmiddelenleverancier dat nog eens dunnetjes overdoen. Op deze manier komt er niets terecht van samenwerking binnen een zorgketen. Want welke afspraken gelden dan? De BIG-geregistreerde verpleegkundige mag volgens het Erkenningsschema weliswaar niet ‘fabrikant- of importeurgebonden’ zijn, maar is wel in dienst van de hulpmiddelenleverancier en geen behandelaar. Volgens Diabetesvereniging Nederland heeft de behandelaar het laatste woord.
Afstemming
Een ander gevolg van de verplichte BIG-geregistreerde verpleegkundige is dat lang niet elke apotheek zich kan veroorloven zo iemand in dienst te nemen. Als de zorgverzekeraar deze eis stelt, kan de levering van hulpmiddelen via deze apotheken stopgezet worden. Dat kan voor patiënten betekenen dat ze niet langer bij hun eigen apotheek terecht kunnen. Hoewel vervelend, is dat op zich geen bezwaar, als de hulpmiddelen dan thuis bezorgd worden. Er moet daarnaast goede, persoonlijke uitleg zijn, zoals nu de eigen apotheek dat in veel gevallen doet. De leverancier moet zich ervan vergewissen dat de patiënt precies begrijpt hoe het hulpmiddel werkt. Daarnaast is 7×24 uur service letterlijk van levensbelang. Als een insulinepomp niet werkt, op welk moment van de dag ook, moet deze meteen vervangen worden. De hulpmiddelenleverancier moet goed afstemmen met de behandelaar.
Geen afstand
Diabetesvereniging Nederland is dan ook niet tegen het leveren van hulpmiddelen door een bedrijf op afstand. Belangrijk is dat de levering aan de patiënt en de afstemming met de patiënt en diens behandelaar dichtbij zijn. Laten zorgverzekeraars, voordat ze de SEMH-certificering verplicht stellen, zich ervan vergewissen dat alleen de behandelaar van dediabetespatiënt gaat over het voorschrijven of wijzigen van hulpmiddelen en dat de leverancier van hulpmiddelen -op welke afstand ook- garandeert dat de patiënt niets van deze afstand merkt.
Margreeth Smilde
Voorzitter Diabetesvereniging Nederland