De patiënt staat centraal. Ik kan me geen missie van een zorgorganisatie heugen waarin woorden van deze strekking ontbreken. Alle zorgaanbieders schrijven in officiële documenten op dat ze voor vraagsturing zijn, aan ketenmanagement doen en zelfmanagement van patiënten en cliënten stimuleren. Zo riskant is het niet om abstracte kreten aan papier toe te vertrouwen.
Lef
Het evangelie luid verkondigen vergt al wat meer lef van de zorgaanbieder. Maar het moet gezegd, op vakkundige wijze hebben de zendelingen van de patiënt centraal-gedachte argwaan, wantrouwen en weerstand buiten de eigen gemeente overwonnen. Hun verhaal klinkt als een klok en in theorie hebben ze heel Nederland bekeerd.
Waarachtig arts
Maar als je een nieuwe visie of geloof aanhangt en uitdraagt, is het wel zo geloofwaardig als je je ernaar gaat gedragen. De verhouding tussen zorgvrager en zorgverlener verandert ingrijpend. Doctor knows best, hoe kom je daar van af? “Artsen moeten zich in mijn ogen minder als god gedragen en meer als gids”, stelt de Nijmeegse neuroloog Bas Bloem in het coververhaal van Skipr magazine 07/08. Juist als je samen met de patiënt uitdoktert wat er aan kwaliteit van leven kan worden verbeterd, ben je een waarachtig arts.”
Veranderen
De patiënt centraal stellen vergt daadwerkelijke co-creatie van zorgverleners, managers en bestuurders met de burger die om zorg verlegen zit. Zich daar echt naar gedragen blijkt voor menigeen een tour de force. Zelden heb ik een medisch specialist de spijker zo op de kop zien slaan als neuroloog Bas Bloem: “Iedereen wil innoveren. Maar niemand wil veranderen.” Alors, evangelisten en predikers van de paradigma-shift, sla de hand aan de eigen ploeg.