Dus ga ik het nog een stukje complexer maken; We werken niet meer in zorgketens maar in domein overstijgende netwerken. De beleidsmakers in Den Haag kijken bij de start van de zorgvraag niet meer naar het eerste bezoek aan de huisarts, maar naar het bezoek aan de supermarkt voor een pakje sigaretten. Men kijkt niet meer naar de behandeling of medicijnen maar naar de sportschool. Zelf mocht ik als programmamanager aan de start staan van logistiek tegen eenzaamheid, waarbij provinciale- en lokale overheid, onderzoeksinstituten, industrie, zorgorganisaties, zorgprofessional, vrijwilligerscentrales en oh ja de cliënt samenwerken. Multidisciplinair en domein overstijgend. Gelukkig zijn er veel geweldige initiatieven op dit gebied.
Nieuwe initiatieven
Ook binnen organisaties en tussen organisaties worden veel nieuwe initiatieven ontwikkeld. Jammer is wel dat alle kennis die ieder voor zichzelf op doet daar ook blijft hangen. Wat zou het toch geweldig zijn als we een nationaal multidisciplinair en domein overstijgend platform zouden hebben die alles transparant met elkaar zou delen. De successen en de valkuilen. Helaas zijn we nog niet zo ver, maar toch liggen er veel mogelijkheden en pas dan zouden we echt belangrijke stappen maken.
Het kompas van de zorg houdt rekening met samenwerken in processen in een passende cultuur. Daarvoor zijn nodig het werken aan onderlinge relaties en kennis van de integrale keten. Wat is er nodig voor een oplossing, wat is er nodig om mensen samen in beweging te krijgen die denken dat ze andere doelstellingen hebben?
Bottlenecks
Natuurlijk wil iedereen voor lagere kosten een goede zorg die bestand is tegen toekomstige ontwikkelingen. Maar ieder vanuit zijn eigen verantwoordelijkheid werken, gaat dat niet realiseren. Kennis van elkaar binnen die hele keten en steeds vaker ook binnen dat wisselende netwerk, is nodig. Oprechte interesse in elkaar is nodig zonder persoonlijke aannames. Open staan voor andere belangen, focus om elkaar te helpen. Tools om inzichten te krijgen in je eigen proces en de bottlenecks in de aangrenzende schakels, zijn er genoeg, je moet ze vinden en kunnen en willen gebruiken. Ik heb al vaak meegemaakt dat alleen dit al tot verrassende en vooral verhelderende inzichten leidt.
Maar bovenal is het een verandermanagementopgave. Een andere cultuur in de gehele sector, een cultuur van samen. Begin eens binnen je eigen organisatie. Hoe vaak had jij niet zelf een idee voor een aanpassing, maar was het lastig om anderen mee te krijgen. Meestal omdat “die ander” vanuit verschillende disciplines met een diversiteit aan verantwoordelijkheden werkt. Daar eerst inzicht in krijgen en openstaan om ook zelf volledig transparant te zijn, is het startpunt.
Een variatie aan disciplines in meerdere domeinen zullen moeten samenwerken om de dynamiek van de zorg ook in de toekomst als leuk en uitdagend te houden. Maar dan moeten we wel echt geïnteresseerd zijn in de verschillende richtingen van het kompas. Pas dan kunnen we koers zetten naar onze bestemming; kwaliteit van zorg maar ook kwaliteit van leven voor zowel de patiënt, cliënt als de zorgprofessional.
Jan Scheffer
Specialist zorglogistiek
Beste Jan, een mooi streefbeeld betreffende de verbetering van de werkwijze van de zorgaanbieders. Helaas stuit dit op de werkwijze van de zorgverzekeraars. Immers, de zorgconsumentenpopulatie is verzekerd bij een flinke spreiding aan zorgverzekeraarszijde. En elk van die concurrerende zorgverzekeraars sluit eigen contracten. Je streefbeeld wordt realiteit als alle contracten dezelfde zijn maar dan is de marktwerking van de kaart en zijn we weer terug bij de situatie van voorheen. Het gaat bij apothekers overigens wel die kant uit door het dicteren van een basisovereenkomst die het overgrote deel van de zorgverlening en de vergoeding ervan omvat. Opmerkelijk dat ACM, NZa, VWS, Kabinet en de Kamer(s) dit toelaten. Typisch Nederlands, gedogen van gedrag dat strijdig is met mededingingsregelgeving en indruist tegen marktwerking. Ofwel eten van twee wallen.
Hans Hof, Profs4Zorg