Zorgmedewerkers worden vanwege hun vitale beroep bovengemiddeld blootgesteld aan het coronavirus. Op 18 augustus stond de teller van het RIVM op bijna 18.046 zorgmedewerkers die besmet waren met het virus, waarvan er 541 zijn opgenomen in het ziekenhuis en 13 mensen zijn overleden. Cijfers die helaas voorlopig nog zullen stijgen.
Geen keuze
In dit vitale beroep heb je – zeker bij cliëntgebonden zorg – geen keuze. Of je nu op de IC/SEH werkt of in de thuiszorg/verpleeghuiszorg, GHZ, ggz of in de paramedische zorg, je hebt niet de mogelijkheden om de risico’s van covid-19 uit te sluiten door bijvoorbeeld thuis te werken. Je moet patiënten en cliënten die besmet zijn met het virus juist behandelen en verzorgen. Het is dan zeer onterecht en erg cru als je vanwege de aard van je werk wordt besmet met het coronavirus, daar ziek van wordt en je ook nog eens een rekening krijgt voor het eigen risico van je zorgverzekering of voor behandelkosten.
Essentieel
De zorg is een vitale publieke voorziening, een systeemsector die essentieel is voor het functioneren van de Nederlandse samenleving en daarmee voor de economie en maatschappij. Minstens zo belangrijk als de bankensector die tijdens de financiële crisis in 2008 financieel werd gesteund. Alleen al vanwege deze relevantie verdient zorgpersoneel de steun van de overheid in de vorm van vergoeding van de 385 euro eigen risico.
Gezamenlijk risico
Want het eigen risico van zorgmedewerkers is ons gezamenlijke risico als maatschappij. Dit lijkt nu te worden vergeten en is niet wat de zorgprofessional verdient. Ja, er wordt geapplaudisseerd. Maar ondertussen moeten ze nog vaak onvoldoende beschermd hun werk doen, blijven vragen om waardering, wachten op een test en krijgen ze nu ook de rekening gepresenteerd voor het risico dat zij voor anderen nemen.
Oproep
IZZ roept ministers Hugo de Jonge en Tamara van Ark alsook de Tweede Kamerleden op om de vergoeding van het eigen risico voor zorgmedewerkers versneld te organiseren voor in ieder geval dit en ook volgend jaar. Vergoed en voorkom dat de door de zorgprofessionals gevoelde sociale en politieke steun verder afbrokkelt, het ziekteverzuim verder stijgt en zorgmedewerkers de zorg definitief verlaten. Zorgmedewerkers vragen er niet om, die cijferen zichzelf vaak weg.
De vergoeding van het eigen risico is geen beloning, dit is schade die zorgmedewerkers hebben geleden en die zij hebben voorgeschoten. Gewoon, door hun frontliniewerk. Natuurlijk wordt die schade vergoed.
Roland Kip, algemeen directeur van Stichting IZZ
Dat dit nog niet geregeld is, is onbegrijpelijk. Erger nog dat daar kennelijk vanuit de overheid weerstand is. Hoe zo dankbaar zijn voor deze groep zorgverleners als je ze dubbel risico laat lopen. Het is een risicovol beroep, maar ook een mooi en belangrijk beroep dat er voor zorgt dat mensen verzorgd/verpleegd worden op een nivo waar andere landen bij achter blijven.