Het regent plannen in de zorg. Plannen over kwaliteit, ideeën om de snel groeiende kosten te beperken. Dat de noodzaak van verbeteringen in de zorg groot is, is iedereen wel duidelijk. Haagse oplossingen bestaan vooral uit het verhogen van eigen risico’s en eigen bijdragen. Daar houden we het stelsel niet meer overeind. Er zal meer naar de inhoud gekeken moeten worden.
Kwalitatief goede zorg is bijvoorbeeld echt iets anders dan veel zorg en al helemaal iets anders dan zorg die niet optimaal is. We weten allemaal dat er overbehandeling plaatsvindt, we weten allemaal dat slechte kwaliteit geld kost. We moeten af van het denken dat de dokter alleen goede zorg levert als hij maar pillen voorschrijft of opereert.
Informeren
Beter is de dokter die tijd neemt voor de patiënt, om hem goed te informeren en door te praten over wat een behandeling inhoudt. Samen beslissen over het behandeltraject. Een goed geïnformeerde patiënt is daarvoor een voorwaarde. Daarbij is een discussie over ‘hoe lang ga je door met behandelen’ essentieel; niet het makkelijkste onderwerp maar wel noodzakelijk.
Voorbereiden
Als laatste noem ik het aanpassen van de AWBZ: dat moet een sociale verzekering zijn voor mensen die een handicap hebben of langdurige psychische problemen hebben. Voorzieningen die we in een fatsoenlijk land op basis van solidariteit willen betalen. Ouderenzorg moet onderdeel worden van de ZVW en ingepast worden in de hele levensloop. Want ouder worden doen we allemaal, en daar kunnen we ons op voorbereiden.
Kwaliteit van leven
Wat mij betreft moeten deze punten snel aangepakt worden, omdat het de zorg beter maakt en omdat ons geld dan beter besteed wordt. De perverse prikkels moeten uit het stelsel. De voorlichting aan en het gesprek met de patiënt – het kijk- en luistergeld – moet betaald. Het debat over de vraag wat zorg bijdraagt aan de kwaliteit van leven moet hoog op de agenda. En de AWBZ is echt aan herinrichting toe. Daar hebben we de politiek voor nodig.
Gatenvuller
Echte keuzes en verbeteringen zijn nodig. Het is de enige manier om te voorkomen dat steeds weer naar het verhogen van het eigen risico en eigen bijdragen gegrepen wordt. Dat is een eenvoudige maar desastreuze gatenvuller, waarbij de rekening klakkeloos wordt doorgestuurd naar de patiënt.
Wilna Wind, directeur NPCF