Het regeerakkoord ligt er. De koopkrachtplaatjes van de midden en hoge inkomens trekken alle aandacht. Maar harde klappen vallen vooral bij mensen met een beperking en bij chronisch zieken.
Impact
Hun inkomen, hun dagbesteding, hun wonen, hun begeleiding, kortom hun hele leven staat op zijn kop. De emancipatiestrijd voor zelfbeschikking, autonomie, eigen verantwoordelijkheid of eigen regie vertaalt zich niet meer in een recht maar een plicht. Participeren zult gij en zo keert dit principe zich tegen burgers die juist hiervoor extra ondersteuning nodig hebben. De stok om op te steunen is een stok geworden om mee te slaan.
AWBZ verwijnt als recht
‘Gelukkig gaat kwaliteitsverhoging vaak samen met kostenverlaging,’ lezen we in het regeerakkoord. Zou het echt? Ik betwijfel dit ten zeerste. Tot aan Zzp 5 gaan mensen buiten de zorg van de AWBZ vallen. Dat wat overblijft in de AWBZ verandert van een recht in een voorziening. Wmo-voorzieningen zullen afhangen van de willekeur van de gemeente waar je woont. Via de Wmo moet de gemeente ondersteuning gaan organiseren met veel minder geld. Wat de mensen die van deze voorzieningen afhankelijk zijn hier zelf van vinden blijft ongehoord, immers medezeggenschap is niet verankerd binnen de Wmo. Is de medezeggenschap van cliënten binnen zorginstelling wettelijk vastgelegd via de Wmcz, in de Wmo is hiervoor nog niets geregeld. Ongehoord dus in dubbele zin.
Sceptisch
Ja ik ben sceptisch. Vijf miljard euro bezuinigen in de zorg is ongekend. Hoewel nog niet alle consequenties duidelijk zijn, tekenen de contouren van een somber landschap zich af. Een lichtpuntje is de ratificatie van het VN-verdrag. Echter wat overheerst is de ongelijkheid en willekeur die gecreëerd wordt.
Jasper Boele
Directeur LSR, landelijk steunpunt (mede)zeggenschap (www.hetlsr.nl) @LSRjasperboele