Iedereen is dol op de wijkzuster. Pardon, wijkverpleegkundige. Jubel alom want ze levert hoge kwaliteit en let op de kleintjes. Buurtzorg en concurrenten dingen naar haar hand. Politici van alle kleuren hebben haar tijdens de verkiezingscampagne het hof gemaakt.
De Partij van de Arbeid opteerde zelfs voor een massahuwelijk in Noord-Koreaanse stijl om tienduizend wijkverpleegkundigen in één keer een ring aan de vinger te schuiven. Het zij de sociaal-democraten vergeven; zij zijn niet de enigen die zich in verkiezingstijd overgeven aan onzinnige retoriek.
Ontwikkelingen
Spannend is hoe de nieuwe bestuurders van dit land opdoemende bochten gaan nemen. Schaffen ze in stilte de onafhankelijke indicatiestelling af? Schrijven ze – onderwijl ‘foutje bedankt’ mompelend – de geïnvesteerde honderden miljoenen euro’s af? Zeggen ze nog iets over de keuzevrijheid van de zorgvrager terwijl ze de professional het heft in handen geven?
Het blauw-rode kabinet Rutte II zal wat minder dan tienduizend verpleegkundigen de wijk in sturen. We mogen verwachten dat de marktwerking in de curatieve zorg – voor zover daar sprake van is -, gewoon doorgaat. En dat de pauzeknop weer af gaat van drie decentralisaties: AWBZ-begeleiding naar de Wmo, de Wet werken naar vermogen en de decentralisatie van de jeugdzorg.
Meer dan Groene Kruis-nostalgie
Van centraal naar lokaal: dat is meer dan Groene Kruis-nostalgie. De trend is scherp herkenbaar in het decembernummer van Skipr magazine. Eigen verantwoordelijkheid? Die krijgt eigentijds vorm in communities van burgers (Skipr magazine 12, december 2012,essay pagina 38). Burgemeester der burgemeesters Annemarie Jorritsma propageert een overheid die aldoor vraagt: ‘Wat denkt u er zelf van? Wat gaat u er zelf aan doen?’(Skipr magazine 12, december 2012, interview pagina 20).
Middel versus kwaal
Haarlemmerolie: dat is een gezellig streekproduct. Maar pas op. Het middel ‘lokaal’ is soms ernstiger dan de kwaal. Directeur Paul van Rooij van GGZ Nederland vreest dat de jeugd-geestelijke gezondheidszorg dat droeve lot beschoren is. Ronduit onthutsend is het verhaal van Brits correspondente en ‘zorgvluchteling’ Hieke Jippes: haar huisarts zou zijn hond nog niet naar het lokale ziekenhuis in Kent sturen. Om maar te zwijgen over de langdurige zorg, sinds jaar en dag in handen van gemeenten, die trekken vertoont van de hel van Dante. Het zal toch niet zo zijn dat collega Jippes na tientallen jaren Brittannië in een lokaal Hollands vagevuur belandt?
Ruud Koolen
hoofdredacteur Skipr
—
Skipr daily brengt u elke ochtend voor 8:00 uur een overzicht van het meest actuele nieuws. Abonneer u gratis op deze dagelijkse e-mailnieuwsbrief.