De waarschuwing stond wel als bijzin in een memo dat zijn ministerie destijds ontving.”Dat signaal is toen niet opgepikt”, erkent de bewindsman. “Dat is jammer want dat had ik graag wél geweten.”
De Jonge vindt dat de GGD, als die problemen voorzag bij de uitvoering van zijn wettelijke taak, dat “actief” had moeten overbrengen bij de landelijk organisatie of “door de voordeur” bij het ministerie. “Want dan hadden we eerder kunnen helpen.” Hij erkent wel dat het signaal “gezien had kunnen worden” op zijn departement.
De GGD in Rotterdam liet eind vorige week weten dat de dienst door het oplopende aantal besmettingen te weinig capaciteit heeft voor volledig bron- en contactonderzoek. De minister zei afgelopen herhaaldelijk daardoor te zijn overvallen.
Het memo van eind juli, waar NRC Handelsblad de hand op wist te leggen, was volgens De Jonge bedoeld om beter zicht te krijgen op de achtergrond van het stijgende aantal coronagevallen in de regio. (ANP)
Is het niet veeleer zo dat het ministerie van VWS en de Inspectie Gezondheid en Jeugd al de hele coronacrisis een machteloze indruk maken en zichzelf buiten spel hebben gezet? Het is er een komen en gaan van bewindslieden en topambtenaren, maar de vraag is wie het schip stuurt en de koers uitzet? Dat het ministerie en de IGJ de verontrusting bij de GGD in juli niet hebben opgepikt, past in dit beeld. Evenals het feit dat (te) veel macht en invloed is toegeschoven naar een OMT dat bestaat uit wetenschappers zonder bestuurlijke ervaring.
De oorzaak van deze problemen zit bij de Algemene Bestuursdienst, die is gebaseerd op het idee dat topambtenaren ‘managers’ zijn die geen inhoudelijk kennis hoeven te hebben van het beleid waarvoor ze verantwoordelijk zijn. In rustige tijden kan dat misschien, maar tijdens een crisis is het een bestuurlijke en politieke ramp; precies wat er de afgelopen maanden aan de hand is.
Als deze coronacrisis het einde betekent van de Algemene Bestuursdienst, zal dat alsnog een zegen voor het land zijn.