De Pompekliniek heeft juist gehandeld in de zaak rond een man van Marokkaanse afkomst die vijftien jaar in tbs zat op grond van een vermeende persoonlijkheidsstoornis. Dat stelt directeur Jos Poelmann op de website van Psy. De man die veroordeeld was wegens poging tot doodslag op zijn toenmalige vrouw, weigerde jarenlang om mee te werken aan behandeling omdat hij zichzelf niet ziek vond. Ook vond hij dat de reguliere ggz te weinig rekening hield met zijn culturele achtergrond. De man spande een kort geding aan en kwam dankzij een uitspraak van de rechter onlangs op vrije voeten. De rechter baseerde zich bij zijn uitspraak nieuwe onderzoek van het Pieter Baan Centrum (PBC) in Utrecht. Het PBC kwam tot een ander oordeel dan ze zelf vijftien jaar geleden velde. Volgens het PBC heeft de man geen persoonlijkheidsstoornis. Wel spreekt het PBC van een waanstoornis, maar daarvan acht men het recidivegevaar klein. Volgens de Pompekliniek heeft de man wel degelijk een persoonlijkheidsstoornis en is het delictgevaar nog steeds hoog.
Hamvraag
De advocaat van de oud-tbs’er is echter van oordeel dat de man onterecht van zijn vrijheid is beroofd en overweegt een schadeclaim. De hamvraag hierbij is of er ooit sprake is geweest van een persoonlijkheidsstoornis. “De afgelopen jaren is de man door heel veel deskundigen bekeken. Zij adviseerden steeds tot verlenging van de tbs, diverse rechters hebben dat advies overgenomen”, aldus Poelmann in Psy.
‘Rare uitspraak’
Poelmann distantieert zich van de opvatting van het PBC dat een persoonlijkheidsstoornis niet zonder behandeling kan verdwijnen. Aangezien de man stelselmatig behandeling geweigerd heeft, zou dit betekenen dat hij nooit een dergelijke stoornis heeft gehad. “Dat is een heel rare uitspraak, die echt nergens op slaat”, aldus Poelmann in Psy. “Ik heb het nog geverifieerd bij deskundige psychiaters: een persoonlijkheidsstoornis kan wel degelijk verdwijnen, bijvoorbeeld als iemand ouder wordt.”
Poelmann stoort zich aan het feit buitenstaanders zich op de geruchtmakende affaire hebben gestort. “Wat ik erg vind is dat een deskundige als professor Corine de Ruiter in de media beweert dat er nooit reden was voor tbs. Wij gaan uitzoeken of zij de man ooit gezien heeft, of dat ze alleen oordeelt op basis van zijn dossier. Als dat laatste het geval is druist haar handelen in tegen de beroepscode.”
