De frictie tussen de zorgzwaartepakketten enerzijds en herstelgerichte zorg anderzijds leidt tot problemen. Dit concludeert Landelijk Platform GGz (LPGGz) op basis van haar rapport naar de toepassing van de zorgzwaartepakketten (ZZP) in de geestelijke gezondheidszorg (ggz) dat 9 juli 2010 is gepubliceerd.
‘Zwaar beperkt’ levert meer geld
Het toepassen van zorgzwaarte brengt een lastig dilemma voor ggz-instellingen. Ggz-instellingen worden betaald op basis van de zorgzwaarte van cliënten. Hoe zwaarder de beperkingen, hoe hoger het daaraan gekoppelde geldbedrag. Hierdoor is de verleiding groot cliënten ‘zwaar beperkt’ te noemen, stellen de onderzoekers in het rapport. Cliënt lopen het risico onnodig het stigma ‘ernstig beperkt’ en zorgafhankelijk te krijgen.
Zorg- en behandelplannen
Instellingen benadrukken bij de zorg- en behandelplannen de mogelijkheden van de cliënt. Maar bij het aanvragen van een indicatie worden daarentegen de beperkingen in kaart gebracht. Ook zijn er financierings-problemen gemeld omdat de toegekende ZZP’s de kosten niet dekken. Cliënten met een lage zorgindicatie worden vaak om die reden geweigerd. Bovendien hebben veel cliënten een wisselende zorgbehoefte en is de hoogte van het ZZP moeilijk vast te stellen. Het LPGGz pleit daarom voor een landelijk debat over spanning die cliënten en hulpverleners ervaren tussen ZZP’s en herstelgerichte zorg.
LPGGz-rapport
Het LPGGz onderzocht de gevolgen van de invoering van de zorgzwaartepakketten in de ggz. Het onderzoek is uitgevoerd vanaf najaar 2009 tot juni 2010 onder 185 cliënten en 43 persoonlijke begeleiders in 10 ggz-instellingen.
