Modern werkgeverschap in de zorg

Lees hier de blog van Marjolein ten Hoonte. Zij is directeur Arbeidsmarkt en Society Impact bij Randstad Groep Nederland. Ze analyseert trends en ontwikkelingen op het gebied van werk en de arbeidsmarkt. Daarnaast maakte zij deel uit van de commissie Werken in de zorg van het ministerie van VWS en is zij expert lid van onder andere de SER- ad hoc commissie Arbeidsmarkt Zorg (ACAZ).

De vraag is of alle opgedane kennis en inspiratie ook doorgevoerd is of gaat worden in de organisatie zelf. Staat het strategisch vraagstuk Personeel hoog genoeg op de agenda van de bestuurder en de Raad van Toezicht? Weten zij de visie op modern werkgeverschap te vertalen in personeelsbeleid dat voelbaar is in de hele organisatie, tot op het niveau van de kleinste schakel?

Competent, verbonden en autonoom: een abc’tje

Vanuit de commissie Werken in de zorg was onze conclusie dat er “niet–aflatende aandacht voor instroom, behoud en sociale/technologische innovatie op gang dient te komen”. Mensen gaan ergens werken omdat ze zich verbonden voelen met het werk en met de doelen van de organisatie. De leiding van een organisatie heeft zich dus continu de vraag te stellen: Vinden onze medewerkers zich competent genoeg om het werk te doen, voelen ze zich verbonden met de organisatie en ervaren ze genoeg autonomie om hun werk te doen. Een abc’tje.

Uitdagingen rondom de inzet van medewerkers

De zorg is in verandering. De nieuw ingestroomde medewerker ervaart in veel gevallen een benadering die niet bij deze tijd past. De omgang met (nieuwe) medewerkers vraagt een andere benadering dan ‘vroeger’, met meer ruimte voor eigen regelruimte. De oudere werknemer voelt zich minder gewaardeerd. Het samenwerken tussen generaties blijkt ook de nodige aandacht te eisen. Stages worden niet goed ingevuld en/of stagiaires ervaren te veel verantwoordelijkheid in stages. De administratieve druk, terecht of onterecht, wordt als hoog ervaren. Het inhuren van personeel (PNIL) wordt meer als een stoplap ingezet dan dat het weloverwogen wordt aangewend als strategisch belangrijk voor het verlenen van goede zorg.

In veel zorginstellingen is de logistieke bedrijfsvoering, oftewel het systeem, de boventoon gaan voeren. De instelling dient zijn aantrekkelijkheid terug te verdienen. Terug naar de menselijke maat. Mensen werken in de zorg omdat ze graag willen zorgen, omdat ze aandacht hebben voor anderen. Hebben we hun dat te veel ontnomen? Hebben we de medewerker zelf wel voldoende centraal gezet? Hebben we genoeg uitgelegd wat goede zorg zorgen anno nu is? Hebben we hen daar genoeg bij betrokken?

Het vraagstuk vraagt kortom niet een beetje over het landschap heen kijken en er met elkaar over praten maar ook echt en daadwerkelijk mee aan de slag gaan. En daar wringt de schoen. Want er is haast. Nu weten we dat haast(ige spoed) zelden goed is.

De oplossing: modern werkgeverschap op de agenda

De oplossing is om een langjarige werkwijze aan de dag te leggen waarbij mensen zich gewaardeerd voelen en onderdeel van het grotere geheel. Waarbij het goede gesprek over zorg anno nu niet geschuwd wordt. Dit dient vertaald te worden naar eigentijdse rollen en taken en waarschijnlijk minder naar functies. Daar waar medewerkers autonomie ervaren, verbinding voelen en zich competent achten, ligt de weg naar oplossingen open, zo blijkt uit voorbeelden die voorbijkomen. Bevlogen medewerkers krijgen energie van het werk dat ze doen.

Dat is het mooie werk, het strategisch vraagstuk dat aan de bestuurstafel doorgrond en doorgevoerd dient te worden op een manier die eigentijds is: modern werkgeverschap.