Enkele weken geleden was ik in de gelukkige omstandigheid mij te mogen vervoegen bij Disneyland Parijs. Mijn dochters waren reeds enkele weken in verhoogde staat van paraatheid, op de dag zelf zweetten zij pure adrenaline.
Toch een beetje uitgedaagd door het boekje van Fred Lee “Als Disney de baas was in uw ziekenhuis: 91/2 dingen die u anders zou doen”, had ik mij voorgenomen eens met een ziekenhuisbril naar dit pretpark te kijken.
Wachttijden
De bewegwijzering vanuit Parijs is werkelijk voortreffelijk. Het wordt je bijna onmogelijk gemaakt de verkeerde afslag te kiezen. Parkeergelegenheid is er in ruime mate. De prijs valt mee: 10 euro voor de hele dag. Dan schuiven we echter achter aan in een menigte, en ondanks het feit dat we vooraf kaartjes hebben gekocht, staan we circa 30 minuten in de rij alvorens het Walhalla te mogen betreden.
Teleurstelling
Dan is het grote moment daar: we mogen naar binnen! Enige teleurstelling tekent zich af op het gelaat van mijn jongste dochter als blijkt dat 20 minuten na openingstijd van het park de wachttijd voor een treinreisje over het park reeds 70 minuten bedraagt. Ook bij andere festiviteiten moeten we minimaal 40 minuten wachten. Het aantal betalende klanten overschrijdt in zeer behoorlijke mate het aanbod van activiteiten. Ik weet zeker dat de gemiddelde wachttijd in ons ziekenhuis hier voortreffelijk bij afsteekt.
Extra betaling
Om het mogelijk te maken hier op gunstige wijze door heen te manoeuvreren heeft Disney ‘de fast pass’ geïntroduceerd: tegen betaling kan men aansluiten in een verkorte rij. Ik leer hiervan dat -voor op zich als normaal te veronderstellen dienstverlening- extra betaling kan worden verlangd.
Informatie-overdracht
Schuiven wij aan in de rij voor Mickey Mouse, dan staan wij opnieuw 40 minuten in de rij voor een ‘meet & greet’ die er uit bestaat dat de dames met MM op de foto mogen, die ik vervolgens mag aftikken voor 29 euro. Toegegeven: het personeel heeft ons gewaarschuwd: het duurt lang en er is slechts tijd voor het maken van een foto. De informatie-overdracht is goed, maar de dames kijken er zelf ook wat wanhopig bij…..
Flexibiliteit onder spoedeisende omstandigheden
Aan het einde van de dag zou dan het hoogtepunt plaatsvinden: de optocht met alle Disney figuren. Iedereen staat vanaf 18.30h in spanning klaar, want eigenlijk hebben we behoudens MM nog geen stripfiguren gezien. Tegen zevenen begint het voorzichtig te spetteren. Eerst wordt nog gesproken over enig uitstel, maar alras barst de donder los, zien wij prachtige bliksemschichten door de hemel klieven, maar geen Disneyfiguren. De optocht gaat niet door, ook niet later op de avond als het zonnetje weer straalt. Ondanks het feit dat al de hele dag voorspeld werd dat het flink zou gaan regenen, is het kennelijk voor Disney niet mogelijk enigszins flexibel in te spelen op spoedeisende omstandigheden.
Als mijn dochter vraagt aan Peter Pan (de enige andere figuur die we hebben gezien gedurende de dag) of ze toch nog later komen, volgt een vinnig “No, not today. Come back tomorrow…”
Aandachtspunten
Laat ik voorop stellen: (1) mijn dochters hadden een voortreffelijke dag en (2) ik vind het boekje van Fred Lee waardevolle vertrekpunten hebben. Toch zitten in bovenstaande verhaal minstens 91/2 aandachtspunten die Disney van een ziekenhuis zou kunnen leren.
Efficiëntie boven hoffelijkheid
En als ik iets van Disney heb geleerd deze dag, dan is het toch vooral dat zij efficiëntie stelt boven hoffelijkheid, ook al suggereert het boekje van Fred Lee anders. Voor ons als ziekenhuizen geldt daarmee eens te meer: onderzoekt alles en behoudt het goede …