Samen met het Instituut voor Briljante Mislukkingen en Dialogues van ABN-AMRO heeft ZonMw op 19 september tijdens het congres ‘Healthcare Management Forum’ de Brilliant Failure Awards Health uitgereikt.
Deze prijs is in het leven geroepen om over mislukte studies openheid te verschaffen om er van te kunnen leren. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Er is nog steeds heel wat schroom om met mislukt onderzoek naar buiten te treden. Geheel verbazingwekkend is dat overigens niet, want we leven in een tijdgewricht van controle en beheersing. Als een onderzoek mislukt wordt al gauw de suggestie gewekt van onjuist gebruik van subsidies.
Leren van mislukkingen
Maar het kan ook anders. Van mislukkingen kan heel veel geleerd worden. Mensen die transparant zijn over een mislukking verdienen het dus om in het zonnetje gezet te worden. Daarom is begin dit jaar het initiatief genomen voor een Brilliant Failure Award Health. We ontvingen twaalf meldingen, waarvan er zes tot een voldragen inzending zijn gekomen. Natuurlijk is dit slechts het topje van de ijsberg, maar we staan ook pas aan het begin.
’Tijd voor Topzorg’
Een jury, bestaande uit Cathy van Beek, Bas Bloem, Rob Dillmann, Paul Iske en schrijver dezes, heeft haar keuze laten vallen op het mislukte project ’Tijd voor Topzorg’. Dit project van Catharina van Oostveen, verbonden aan het AMC, beoogde de tijdsbesteding van artsen en verpleegkundigen te onderzoeken voor het achterhalen van de zorgvraag van patiënten. Door gebrek aan deelname van ziekenhuizen strandde het project voortijdig. Eén van de lessen die uit deze mislukking getrokken kan worden is dat voorafgaande aan de start van een project dat organisatorische zaken onderzoekt, alle relevante managers om betrokkenheid moet worden gevraagd.
Diversiteitspanel
Behalve de jury award was er ook een publieksaward. Die werd toegekend aan de inspanning van de Brabantse Academische Werkplaats Diversiteit in het Jeugdbeleid om een diversiteitspanel in te stellen. Via verschillende manieren is geprobeerd panelleden te werven maar dat heeft niet geleid tot voldoende deelnemers. Migranten bleken niet als migrant aangesproken te willen worden, maar gewoon als Nederlander. De kunst is nu te luisteren naar de inbreng van migranten, zonder dat te formaliseren in een panelstructuur.