“Roken is zóóó witte sokken in sandalen” en “Roken is zóóó 2012”. Met deze en andere slogans voert KWF Kankerbestrijding campagne om het roken te onthippen en niet-roken overal de norm te maken.
Als met name jongeren het ouderwets vinden om een sigaret op te steken, zijn we een stapje dichter: minder kinderen starten met roken. En daarmee vermindert het aantal mensen dat verslaafd aan tabak raakt. In de campagne nodigen we uit om te delen via social media wat jij nu zóóó… vindt aan roken.
Besteding collectegeld
Er valt iets op in de discussie die met name op Facebook gevoerd wordt. In de stroom aan reacties – positief en minder positief, grof gebekt en zakelijk geformuleerd – is een van de rode draden: KWF Kankerbestrijding, wat doen jullie nu? Als ik geld in de collectebus stop, doe ik dat omdat ik wil dat er iets tegen die rotziekte wordt gedaan. En nu gaan jullie opeens met dat geld campagne voeren.
‘Daar zijn jullie niet voor’
Of, zoals een Facebook-gebruiker het verwoordde: ‘Donateurs geven jullie geld voor onderzoek, niet voor dit. Als jullie ons geld uit gaan geven aan deze troep, dan doneer ik geen cent meer.’ Het is te gemakkelijk om dit soort reacties af te doen als frustratie van verslaafde rokers die bang zijn dat hen hun kick wordt afgenomen. Veel van deze mensen vinden oprecht dat een eerbiedwaardige organisatie als KWF Kankerbestrijding zich niet met preventie, laat staan tabaksontmoediging moet inlaten. Nou vooruit, prima als er in een vuistdik rapport over nut en noodzaak van kankerbestrijding een alinea aan gewijd wordt, maar campagne voeren, mensen aanspreken op hun eigen verantwoordelijkheid, lobbyen – ‘daar zijn jullie niet voor’.
Doel
Welnu, ik moet hen teleurstellen. Ons doel is kankerbestrijding. Onze inzet is minder kanker, meer genezing en een betere kwaliteit van leven voor de patiënt. Daar gaan we voor. Dat betekent dat we heel veel wetenschappelijk onderzoek financieren, ongeveer 80 procent van onze besteding. Dat we betrouwbare en objectieve voorlichting geven en dat we patiënten(organisaties) ondersteunen. Maar daarmee zijn we er niet.
Dialoog
Om kanker echt onder controle te krijgen en terug te dringen kijken we ook naar de maatschappij waarin we leven en willen we zaken veranderen die bijdragen aan het kankerprobleem. Dat betekent dat we met burgers in dialoog gaan over hun gedrag en leefstijl, zodat er minder gerookt en verantwoord in de zon gezeten wordt. En gaan we met politici, zorgverzekeraars en zorgverleners in gesprek om de kwaliteit van de zorg voor kankerpatiënten te verbeteren. Zodat de behandeling van hoog complexe en/of minder voorkomende tumoren geconcentreerd wordt. En dat patiënten inzicht krijgen in welk ziekenhuis zij zich het best kunnen laten behandelen.
Maatschappelijke organisatie
Deze zaken realiseer je niet alleen met het doen van onderzoek en het geven van voorlichting. Onze kennis en de mogelijkheden om kanker te bestrijden willen wij delen met de samenleving en daarom nemen we standpunten in, voeren we campagnes, beïnvloeden we partijprogramma’s en politici, sluiten we samenwerkingsverbanden met andere kennisinstituten, specialisten, bedrijven en belangengroepen. Kortom, daarvoor moet je je gedragen als een maatschappelijke organisatie, die middenin de samenleving staat en anticipeert en reageert op ontwikkelingen in die samenleving. Dat is soms even wennen, voor het publiek maar ook voor onszelf. Het leidt tot discussie, afstemming en verantwoording. Want dat hoort ook bij een maatschappelijke organisatie: veel mensen en partijen vinden en willen er iets van. Onderzoekers hebben soms andere belangen dan patiënten; vrijwilligers die zich inzetten voor KWF zijn soms ook rokers; donateurs verwachten soms iets anders van ons dat wat we leveren. Kortom, KWF Kankerbestrijding is net de samenleving. Ik zou zeggen: wen er maar aan.