De komende jaren zal er fors bezuinigd gaan worden op de ondersteuning van mensen die nu gebruik maken van de sociale werkvoorziening of van begeleiding bij (arbeidsmatige)dagbesteding. Het zou hooguit nog iets minder dramatisch kunnen dan nu in het bestuursakkoord staat verwoord.
Omgaan met bezuiniging
Organisaties die deze dienstverlening bieden, beraden zich over hun toekomst. Voor sommige organisaties gaat het om een existentiële discussie, voor anderen over ten minste substantiële percentages van hun omzet. Grofweg wordt er nu op twee verschillende manieren voorgesorteerd. Een aantal organisaties kiest eieren voor zijn geld. Ze proberen zich te richten op een klein deel van de markt, in de hoop daar werk te kunnen blijven verrichten. Andere organisaties trachten tot samenwerking te komen met aanpalende organisaties, in de hoop om in gezamenlijkheid tot passende antwoorden komen op naar verwachting blijvende ondersteuningsvragen.
Transitieproces
Ook gemeenten staan verschillend in het transitieproces. De ene gemeente is er al lang mee bezig en weet precies hoe zij wil omgaan met de hier bedoelde groep burgers. Anderen wachten (on)rustig af. Een groot deel lijkt echter nauwelijks enig benul te hebben van de implicaties van de komende bezuinigingen. Zij kijken met de nodige afwachting wat gaat gebeuren en hoe organisaties in hun gemeenten zich tegen de diverse problemen opstellen.
Zure appel
Ondanks het feit dat het een kwestie zal worden van door de zure appel heen bijten, kunnen de komende bezuinigingen leiden tot mooie samenwerkingsinitiatieven tussen zorgaanbieders uit verschillende sectoren en organisaties voor sociale werkvoorzieningen. Maar ja, past dat nog wel in een omgeving waarin marktwerking de boventoon moet gaan voeren? Daar waar gemeenten uiteindelijk waarschijnlijk toch via aanbestedingen willen/moeten proberen werk tegen de laagste prijs uit te besteden? Nee, eigenlijk past dat niet en worden we geprikkeld te kiezen voor de strategie van ‘cherry-picking’. Er zijn echter nog zorgaanbieders die zich minder als zodanig opstellen, maar vooral als partij die in samenwerking met de gemeente wil proberen een bijdrage te leveren aan een zo uitdagend maar toch nog haalbaar mogelijk leven voor de mensen die minder makkelijk voor zichzelf kunnen opkomen. Dat zijn organisaties die zich nu al realiseren dat de appels zuur zijn, maar dat we daar het beste gezamenlijk doorheen kunnen bijten. Ondanks dat ze steeds meer worden gestimuleerd tot ‘marktconform’ gedrag: het nastreven van het korte termijn financiële eigen belang. Nu maar hopen dat de gemeenten niet eerst kiezen voor samenwerking en daarna voor prijsgedreven aanbestedingen.