We spreken graag over innovatie in de zorg. Neem een gemiddelde week en je kunt vijf congressen/masterclasses, ronde, vierkante of denktafels bezoeken om hierover te praten.
Ze gaan allemaal over wat we zouden moeten doen. De ene technologie is nog mooier dan de andere, en alles moeten we morgen gaan invoeren want dan is alles opgelost in de zorg: de kwaliteit verbetert, de zorg wordt doelmatiger en de cliënten en medewerkers zijn tevreden. En zo gaat het maar door. Maar ondanks dat duidelijk is wat we moeten doen, doen we nog maar weinig.
Sociale innovatie
Dat zet mij aan het denken over de innovatie waarom het wérkelijk gaat: de zorgmedewerkers meekrijgen in al die innovaties die we zo nodig vinden. Zeg maar de sociale innovatie.
De gemiddelde zorgbestuurder is goed in het besturen van een instelling maar is geen innoverende ondernemer. Op zich maar goed ook, want met de marges die de instellingen halen, wordt innoveren al snel onverantwoord. Innoveren is immers risico nemen en hopen dat van de tien ballonnen er één in de lucht blijft. Het zou toch jammer zijn als de continuïteit van een instelling in gevaar komt, omdat die andere negen innovatiebalonnen kapotknallen. Of als een zorgverzekeraar die gaat innoveren daarmee mijn premie verstookt. Nee laten we voor het innoveren maar echte innoverende ondernemers aantrekken.
Klimaat
Maar is het dan zo gek dat we deze innoverende ondernemers nog niet zien? Eigenlijk niet, want om innovaties in te voeren moet je ook een klimaat hebben dat erop gericht is dit een kans te geven. En zo lang we in Nederland nog niet trots zijn op de zorg, maar die ervaren als een kostenpost (en nog een dure ook), is er voor innovaties geen gezonde voedingsbodem. Dit terwijl we in de wereldtop meedraaien met onze zorg.
Geen investeerder investeert in een sector waarin geen trots of ondernemerschap (lees: winstdeling) is toegestaan. Dus laten we dat eens aanpakken. Maar laten we stap voor stap gaan, en eerst eens zorgen dat we de zorgsector nationaal en internationaal positief neerzetten. Echt als een uithangbord van Nederland, net als de tulpenbollen en de waterkeringen.
Boegbeeld
Nu was ik laatst op een nadenkdiner van de financiële krant, waarbij een zeer gewaardeerde ziekenhuisbestuurder opperde om een ondernemers/economisch boegbeeld voor de zorg te benoemen, een soort Wubbo Ockels van de zorg, die nationaal en internationaal veel publiek trekt. Hierbij kwam de naam André Rieu op. En ondanks dit beeld, waardeer ik deze bestuurder nog steeds zeer. Ze had ook wel een punt. We moeten een collectief en positief wij-gevoel voor onze schitterende sector creëren, als we ervoor willen zorgen dat al onze mooie innovatiebeloftes werkelijkheid worden, en als we ooit met trots willen kunnen praten over wat de zorg Nederland allemaal oplevert in plaats van wat ze ons kost.
Dus als we nu eens allemaal morgen beginnen om aan één persoon buiten de zorg te vertellen hoe trots we zijn op onze zorg, en we houden dat allemaal twee weken vol, dan hebben we iedereen in Nederland bereikt. Ik ga het doen, doet u mee?
Geert de Kousemaeker
Directeur Fluent