De jaarlijkse OESO-cijfers zijn er weer en ook de interpretatie daarbij van het SCP. Niemand die daar echt reikhalzend naar uitziet, omdat het basismateriaal immers bekend is.
Dit jaar misschien wat extra interessant omdat het kabinet gevallen is en ook de Kunduz- of Lentecoalitie al weer tekenen vertoont van niet al te grote eensgezindheid. Doorpakken en zorginnovatie blijft steken in het afschaffen van de vergoeding voor de rollator.
Economische dip
Ook werd bekend dat de gehele EU tot 2013 in een economische dip verkeert, terwijl we er al rekening mee hielden dat de Nederlandse economie tot eind 2012 nauwelijks zou groeien. Een goed moment om een kritisch te kijken naar de wijze waarop wij 15 procent van het BNP aanwenden voor de zorg. De OESO geeft ons op haar vergelijkingsschaal een 4,5 (dat betekent een score iets onder het gemiddelde). Dat lijkt weinig en dat is het ook. Nederland staat 17e van de 26 onderzochte landen en niet in de buurt van Japan, Zweden, etc.
Vergrijzing nog op komst
Reeds vroeg druppelden de eerste voorspelbare commentaren door: de OESO-cijfers zijn onbetrouwbaar, onze zorgordening is onvergelijkbaar met die elders en de zorg is kwalitatief beter en zeker doelmatiger dan de OESO concludeert. Dit soort commentaren horen we al jaren. Het systeem zorg wordt nog steeds bemand met zeer zelfgenoegzame bewoners die blijven beweren de beste zorg voor de laagste prijs te leveren, terwijl in tal van internationale onderzoeken Nederland steeds meer wegzakt. En ook zal blijven doorzakken, omdat – zoals de OESO ook dit jaar weer stelt – Nederland als gemiddeld één na het jongste EU-land- nauwelijks nog last heeft van de vergrijzing. Althans niet zoveel als in andere landen al aanwezig is. Desondanks besteden we al 23 procent aan langdurige zorg en blijven die kosten oplopen.
Ontwikkeling zorg en kosten
Je hoeft niet echt gestudeerd te hebben om te kunnen berekenen dat bij toenemende vergrijzing, de kwaliteit afneemt als de kosten stijgen bij een onveranderd zorgsysteem en bij dezelfde mentaliteit om studie inzake de zorg en haar kosten te beschouwen. Wil er voor de meeste (vaak anonieme) reageerders op het OESO-rapport nog betaalbare zorg voorhanden zijn, wordt het echt tijd om hard in te grijpen op alle niveau’s: de omvang van de aanspraken, de cultuur van de zorg en de ondersteuning van de patiënt.
Manifest
Niemand wil onnodige zorg, gebrekkige kwantiteit die niet wordt gevraagd of noodzakelijk is en geen onbetaalbare zorg. De politiek is aan zet, maar met het Kunduzpakket is er zeker geen wezenlijke richting aangegeven naar een doelmatiger zorg. Daarom komt het nu aan op de aanzetten van patiënten en zorgverleners om te zorgen voor een adequate en ook in de toekomst betaalbare en beschikbare zorg. Tijd voor een gezamenlijk manifest ten behoeve van de komende verkiezingen?