Op vakantie gaan is heerlijk natuurlijk, ondanks het feit dat we er volgens verschillende wetenschappelijke onderzoekingen niet zo heel veel aan hebben. Eigenlijk integendeel: we komen meer gespannen terug dan we vertrekken.
Maar één keer trekken we ons niets aan van de wetenschap en ervaren we dankzij die ongehoorzaamheid iets geheel anders dan de dagelijkse werkelijkheid. Maar ook achterblijven in de vakantie is heerlijk. Minder mails, minder afspraken, minder mensen die een beroep op je doen en dus ruimte om weer eens na te denken. Over de wat langere termijn van de gezondheidszorg bijvoorbeeld en de rol van de eigen organisatie daarbij.
Verslaafd
Aan zoveel plezier in de maanden juli en augustus hoef ik nauwelijks iets toe te voegen. En toch doe ik dat. Voor degenen die op vakantie zijn, maar ook voor degenen die achterblijven. Hen raad ik aan eens de boeken van Haruki Murakami te proberen als u al niet geheel verslaafd bent aan die boeken. Ik heb de afgelopen maanden al zijn romans gelezen en laat de verhalen bundels nog even liggen. Achter elkaar. Meer dan tien boeken waarvan het sluitstuk de trilogie 1q84( qtienvierentachtig), is. Drie boeken van rond de 500 pagina’s. En alle drie even fascinerend. Zijn boeken ontwikkelen zich verraderlijk langzaam en de hoofdpersonen van de verschillende boeken lijken behoorlijk op elkaar.
Resoneren
Maar dan introduceert hij geleidelijk een spannend, wat mystiek thema. En hij werkt dat fenomenaal uit op een manier die het onmogelijk maakt, mij in ieder geval, om het boek te laten liggen. Het bijzondere is dat die spanning niet de bekende mystery-spanning is met een lijk en wie is de dader. De spanning gaat om een veel dieper gelegen thema dat resoneert met het onderbewuste. Waardoor het ook veel meer boeit en rijkere beelden oplevert.
Observator
In interviews toont Murakami zich een intelligente observator van maatschappelijke ontwikkelingen, zoals bijgaand citaat laat zien: “Naarmate de wereld chaotischer wordt, winnen de simpele waarheden van het fundamentalisme aan kracht. Het vereist heel wat inspanning om in een gecompliceerde situatie zélf te denken. Daarom gaan de meeste mensen kant-en-klare of ondoordachte meningen lenen bij anderen – of ze putten mythen uit het collectieve geheugen – en doen ze of ze die zelf hebben bedacht. Dat is geen gezonde manier van denken. Vergelijk het met junkfood: het geeft je een snelle energiestoot, maar het is niet goed voor je gezondheid.”
Ik wens u dus heel veel plezier op uw vakanties en hoop dat u geïnspireerd terugkeert. En ik wens u ook veel boeiende uren toe met Murakami die genoeg geschreven heeft om tien vakanties te vullen.