Laatst werd een pleidooi gehouden voor evidence based management. Ik zou hier graag willen pleiten voor evidence based regeren.
Jarenlang waren wij gidsland als het ging om de verhouding tussen kwaliteit en kosten van de zorg. In het FD van afgelopen vrijdag 1 juli konden we lezen dat we volgens de OESO in 2009, op de VS na, het duurste zorgstelsel ter wereld hadden. In 2008 stonden we nog negende maar toen besloot Klink om voor 2009 de vrij onderhandelbare DBC’s uit te breiden van 10 naar ruim 30 procent. Als we echt de duurste van de wereld willen worden, zitten we dus helemaal op de goede weg met Schippers’ voornemen om door te pakken naar 70 procent vrij onderhandelbare zorg. Dat weten we nu gelukkig dankzij wetenschappelijk goed onderbouwd en gedegen ‘multi-country’ onderzoek van de OESO. Een fraai voorbeeld van evidence based regeren dus.
Wim
Duurkoop is echter niet altijd goedkoop. Om te bepalen of de kwaliteit nog een beetje mee kan komen met de immer stijgende kosten is meer onderzoek nodig. Hiervoor is een gedegen wetenschappelijk kader nodig. Om te beginnen hebben we als basis voor dat kader een eenheid nodig voor de kwaliteit van zorg. Hiervoor nemen we de “Wim”. De output van een zorgproces kan nu worden omschreven als; Output (z)= W x Q. Alleen is het wel erg jammer dat we geen flauw idee hebben hoe we de W moeten bepalen. Datzelfde geldt voor de Q; de hoeveelheid geleverde zorg. De Wim is overigens genoemd naar Wim Schellekens. Bij Wim van der Meeren had de formule kort maar fout; W = Q geluidt.
Leuk onderzoek
Een leuk onderzoek is gedaan door Deloitte. Zij hebben gekeken naar de financiële effecten van de invoering van DOT’s. Het bleek dat de kleinere ziekenhuizen erop vooruit gaan. Die kregen dus voorheen te weinig. De grotere ziekenhuizen gaan er ietsje pietsje op achteruit en de academische ziekenhuizen moeten 26 procent inleveren. Overigens kunnen er binnen die groepen wel enorme verschillen optreden. De verschillen kunnen zo groot zijn dat ze zomaar kunnen leiden tot een faillissement. Dat is grappig als we, zoals hierboven is aangetoond, niet de output van de zorg kunnen bepalen. In feite wordt het totale Nederlandse ziekenhuisbudget dus gewoon ad random verdeeld.
Duurste
Wordt Nederland nu de duurste van de wereld? Dat gaat zeker niet zomaar lukken. Er kwam namelijk deze week een akkoord waarin alle partijen zich binden aan kostenbeheersing. Er is echter nog hoop, want het gaat slechts om een inspanningsverplichting. Daarnaast moeten vooral de kleinere, dus goedkopere, ziekenhuizen zorg inleveren zoals hun SEH. Verder wordt complexere zorg geconcentreerd in de grotere, duurdere ziekenhuizen. Dat gaat dus de goede kant op. Het meest kosten opdrijvende effect verwacht ik van de outputfinanciering. Dat is namelijk wetenschappelijk bewezen (FD 1 juli 2011). We worden dus zeer waarschijnlijk wereldkampioen en verslaan de Amerikanen op eigen veld; de markt!