Piet-Heijn van Mechelen, voorzitter van de ApneuVereninging voor patiënten met ademstilstanden tijdens de slaap, reageert verbolgen op de berichtgeving over een arts die sinds 2003 aan 490 patiënten ‘ten onrechte’ ademhalingsapparatuur heeft voorgeschreven. Centrum voor slaapgeneeskunde Kempenhaeghe in Heeze zou tonnen moeten terugbetalen aan zorgverzekeraars. Maar dat betekent niet dat de apparatuur nodeloos voorgeschreven is, zegt Van Mechelen.
Medisch gewenste zorg
Het gaat om “hulp langs de grenzen van de verzekerde zorg”. Van Mechelen vindt dat de berichtgeving de arts onterecht in een fout daglicht plaatst: “Medisch gewenste zorg is niet altijd verzekerde zorg. Dat geldt ook bij osas. Bij strikte toepassing van de vergoedingsregels van de zorgverzekeraars zou soms de apparatuur terughoudender voorgeschreven zijn. Dat wil niet zeggen dat de apparatuur nodeloos verstrekt is.” Dat de helft van de mensen die het apparaat zogenaamd onterecht voorgeschreven hebben gekregen, dit toch wil blijven gebruiken, ondanks dat het apparaat nogal belastend is, is tekenend, volgens Van Mechelen.
Arts is befaamd voortrekker
Doordat de arts met het voorschrijven zich niet beperkt heeft tot de strikte uitleg van de voorwaarden voor vergoeding, moesten de uitgaven terugbetaald worden aan de zorgverzekeraar. “Als ApneuVereniging hebben wij grote moeite met de woordkeus ‘falende arts’ en ‘nodeloos’ voorgeschreven apparatuur. De arts staat bij ons bekend als een voortrekker op het gebied van osas, die mede door zijn grote betrokkenheid bij de patiënten, het centrum voor slaapgeneeskunde Kempenhaeghe zijn naam en faam heeft gegeven wat betreft osas diagnostiek en behandeling. Bij ieder onderzoek dat wij de afgelopen vijf jaar deden naar patiënttevredenheid bij de tientallen slaapcentra kwam zijn naam met stip bovenaan.”
Interpretatie van verzekerde zorg
Van Mechelen wijst erop dat nietverzekerde zorg niet per definitie onnodig is. Dat geldt volgens hem ook bij osas oftewel apneu. “Niet voor niets worden in den lande bij veel klinieken de regels wat minder eendimensionaal toegepast. Dat kon in principe al onder de oude osas richtlijn en gebeurde op wat grotere schaal in Kempenhaeghe, dat veel second opinions deed. In de nieuwe osas-richtlijn, die 2008-2009 ontwikkeld is, worden ruimere criteria voor de verstrekking gegeven. Het is niet denkbeeldig, zelfs waarschijnlijk, dat een groot deel van de nu door Kempenhaeghe benaderde patiënten onder het nieuwe regime gewoon recht heeft op een cpap. Een indicatie daarvoor is dat meer dan de helft het apparaat wenst te blijven gebruiken. Dat is nogal wat voor een apparaat dat zo belastend is. De ApneuVereniging beschikt over veel verklaringen van mensen die jarenlang door het medisch circuit gingen met onbegrepen klachten, totdat ze bij de arts in Kempenhaeghe terecht kwamen. Door de ingezette behandeling konden ze na jaren de WW verlaten en weer normaal in werk en gezin functioneren. Zoals een patiënt zei: ‘ze mogen mijn hele huis leeghalen, maar van mijn apparaat blijven ze af. Dat heeft mijn leven gered’. Dus nodeloos? In onze ogen gaat het om de verantwoordelijkheid van een betrokken arts en de interpretatie van verzekerde zorg.”
