Beeld: NNCZ | Conny Helder
Honderden mensen zijn op 5 september bij elkaar gekomen om bij het ministerie van VWS te demonstreren tegen de kortingen in de ouderenzorg. Het gaat om bestuurders, medewerkers, maar ook om mantelzorgers, naasten, vrijwilligers en anderen die hulpbehoevende senioren willen steunen.
Moeite met betaling salarissen
De kortingen gaan volgend jaar in, maar met de nieuwe cao-afspraken wordt het voor sommige zorgorganisaties nu al heel lastig om de salarissen van oktober te betalen, denkt Mossel.
Weinig financiële ruimte
Minister Helder nam meer dan 34.000 handtekeningen in ontvangst van de demonstranten. Mossel vond de reactie van Helder tweeslachtig. “Enerzijds toonde ze begrip, maar aan de andere kant benadrukte ze ook dat ze financieel heel weinig ruimte heeft.” Helder zei: “Ik hoor jullie luid en duidelijk. De veranderingen in de zorg zijn echt nodig, dat moet snel. Maar ik zie ook dat het voor jullie net te snel gaat. Ik kan niets beloven, maar we werken er keihard aan.”
Minister Conny Helder van Langdurige Zorg liet in juni weten de 27 ouderenorganisaties in Groningen, Drenthe en Friesland financieel niet te hulp te schieten. Haar ministerie had volgens haar reactie toen al veel extra geld uitgetrokken om de ouderenzorg anders te organiseren. In de periode 2023-2027 gaat het om 1,65 miljard euro extra, zei ze.
Dure externen
Mossel vindt ook dat de ouderenzorg moet veranderen en ze staat achter het WOZO-beleid, maar dat lukt volgens haar niet met tijdelijke regelingen en gelden. “We moeten nu alles op alles zetten om de basis overeind te houden. Met tijdelijke regelingen kunnen we projecten financieren die uitgevoerd worden door dure, externe projectleiders. Dan beklijft het niet in een organisatie.”
Haast is geboden
De komende tijd zullen de eerste faillissementen, reorganisaties en noodgedwongen samenwerkingen op stapel staan, denkt Mossel. Ze vermoedt dat het allemaal gaat gebeuren.“Ik sluit niet uit dat we hier binnenkort weer staan. In oktober moeten we aan de slag met de begroting voor 2024. Voor die tijd moeten we wel duidelijkheid krijgen, haast is echt geboden.”
De organisaties hebben samen zo’n 30.000 cliënten. Ze stelden eerder dat de problemen in het hele land spelen, maar “de zorgvraag neemt enorm toe terwijl het personeelsaanbod afneemt. Een ontwikkeling die aan de randen van Nederland nog harder gaat dan in de Randstad.”
Reacties politici
Diverse politici lieten zich bij de demonstratie zien. Mohammed Mohandis van de PvdA vindt dat er iets moet gebeuren aan de combinatie van een ‘rare korting’ en het tegelijk toch ook reserveren van geld voor extra personeel. Lilian Marijnissen van de SP noemde het “focking triest” dat een demonstratie als dinsdag in Den Haag nodig is. Caroline van der Plas van de BBB noemt kortingen op budgetten ‘funest’ en Fleur Agema van de PVV riep op om “op andere partijen te stemmen dan die steeds weer in de regering zitten”. “Stem ook op nieuwe partijen”, raadde ze haar gehoor aan. (ANP / Suzanne Bremmers)
Faillissementen in de Nederlandse professionele ouderenzorg als erfenis van Rutte IV ? Dat zal nog lang in Europa nagalmen! VVD en D’66 zijn via “hun” Ministers als eerste partijen “met de vingers tussen de deur” aan te merken, maar ook het CDA en de CU zijn medeplichtig, toch? Schande, schande …!
Het lijkt me dat de overheden een zorgplicht hebben in de care, net als de zorgverzekeraars in de cure. Zo ja, dan zouden patiënten- of ouderenorganisaties naar de rechter moeten stappen om dat af te dwingen.
.
Het excuus dat de zorgkosten stijgen is geen geldig excuus. De zorgkosten stijgen exponentieel met de leeftijd, dus als de bevolking vergrijst, is stijging van de zorgkosten onvermijdelijk.
.
Er kan in zijn algemeenheid ook bezuinigd worden op zorgkosten, o.a. door vergoedingsregulering in vooral de cure (zie https://gezondezorg.org/vergoedingsregulering) en (veel snellere) invoering van uitkomstfinanciering (zie de betreffende pagina op dezelfde site).
.
Maar dat de vergrijzing de zorgkosten doet stijgen, dat moet als een onveranderlijk gegeven geaccepteerd worden door de politiek.
Eens, de leeftijdsopbouw is lang tevoren bekend ( ontgroening en dubbele vergrijzing ( 80+). Maar er worden ook gezonde jaren aan de toenemende kalenderleeftijd toegevoegd. Het is daarom beter in functionele leeftijd ( ICF) te denken dan in kalenderjaren. En ook op het terrein van individuele zorg voor de gezondheid worden resultaten geboekt. Vraag is daarbij of deze ook toegankelijk genoeg zijn voor degenen die dit behoeven? Er is ook al duidelijk waar gezondheidsachterstand tov het gemiddelde veel gemeten wordt ( bijv. Obesitas ). Daar zullen speerpunten prioriteit moeten krijgen. Eens, dat zeker het langdurig zorgaanbod een publieke status moet krijgen en op beschaafd niveau beschikbaar moet zijn, wanneer zelfzorg ( met eventueel tevens met een redelijk volume aan mantelzorg/kosten betaald ) niet meer professioneel geïndiceerd kan worden.