De bewindsman meldt in een brief op LinkedIn dat hij het ontslagverzoek met een ‘zeer bezwaard gemoed’ heeft ingediend. “Ik had de periode graag afgemaakt”, aldus de bewindsman.
Hoogtepunten
Daarmee komt na twee jaar een einde aan Kuipers’ ambt als VWS-minister. “Als ik terugkijk op de afgelopen twee jaar, ben ik trots op wat we gezamenlijk hebben bereikt. Het Integraal Zorgakkoord kon alleen tot stand worden gebracht dankzij de grote inspanning en het vertrouwen van vele en uiteenlopende partijen. Door het akkoord zetten we eindelijk een broodnodige stap van concurrentie naar samenwerking.”
In zijn brief bedankt Kuipers ook zijn collega’s Conny Helder, Maarten van Ooijen en alle VWS-medewerkers. “Zonder jullie hadden we niet de grote stappen kunnen zetten die nodig zijn voor een toekomstbestendige zorg. Zo voerden we de nieuwe Wet elektronische gegevensuitwisseling in de zorg in, die digitalisering verder zal aanjagen. En we versterkten de publieke gezondheidszorg door de Wet publieke gezondheid te vernieuwen en de GGD’en beter toe te rusten.”
Verder is Kuipers trots op de nieuwe Green Deal Zorg 3.0, de start van het coffeeshop-experiment, de vooruitgang rond medische ethiek en het besluit om een nieuwe kernreactor voor medische isotopen te bouwen. “Deze hoogtepunten vormen slechts een kleine selectie uit een omvangrijke agenda.”
Buitenland
Kuipers bedankt ook de vele gesprekspartners, waaronder de patiëntenorganisaties, beroepsgroepen, verzekeraars en kennisinstellingen, en de D66. “De partij toonde lef door een buitenstaander als minister aan te stellen.”
Woensdag 10 januari heeft Kuipers zijn ontslag ingediend bij de Koning. “De reden dat ik nu mijn ontslag aanbied, is dat ik een functie in het buitenland ga vervullen waaraan een bepaalde ingangstermijn is gekoppeld. Daarover kan ik helaas later pas meer duidelijkheid geven. Het was een eer om minister van VWS te mogen zijn.” Demissionair premier Mark Rutte bedankt Kuipers op X voor “zijn grote inzet voor de zorgsector in de afgelopen jaren”. Conny Helder, demissionair minister voor Langdurige Zorg en Sport, zal vooralsnog de functie van minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport waarnemen.
Kuipers is meer manager van een groot ziekenhuis en een ‘macher’ dan een minister met het doel de staat te dienen. Ik heb dat eerder in een reactie vermeld en het is uit de verf gekomen bij het niet zo fraaie spel om de macht van de universitaire ziekenhuizen. De samenwerking als allocatiemechanisme waarover Kuipers nu rept is bepaald niet door hem in dat spel nagestreefd. Veeleer ging het om marktmacht. Ook het door hem geroemde succes van IZA berust meer op hetgeen al door allerlei partijen op het gebied van samenwerking was geïnitieerd dan door zijn initiatief. Het lijkt me dus niet zo’n verlies dat deze op de borst kloppende minister ons land verlaat. Tijd voor een type als Tjeenk Willink.
Hans Hof, HealthcareManagementConsultancy/Profs4Zorg
Weer een wisseling aan de top van een cruciaal vakministerie. Prof.dr. Ernst Kuipers bracht enige inhoudelijke expertise mee en vooral kennis van de zorgcultuur (sector waarden en normen ). Slechts enkele jaren duurde zijn invloed op het betreffend beleid en de werkzaamheid daarvan is nu dus weinig meetbaar. Mevr. Prof. Dr. Els Borst noemde hij als zijn voorgangster en uit haar periode ken ik van nabij zeker een belangrijk besluit ( steun voor nationale verenigingskoepel verpleegkundigen en verzorgenden AVVV, thans VenVn ). Dus: achteraf zullen we mogelijk pas de voordelen van echt inhoudelijke kennis bij beleidskwesties binnen een vakministerie misschien kunnen gaan waarderen. Ik waardeerde zijn echt zichtbare betrokkenheid bij inhoudelijke kwesties en zijn niet ambtelijk optreden ook bij de contacten met veelal “leken” in de openbare vergaderingen in de Tweede Kamer. Managementtaal en ambtelijke taal was hem vreemd. En “politiek” werd hij niet echt. Dat vond ik eigenlijk wel een pluspunt.