De openbaarmaking van tarieven door zorgverzekeraar CZ maakt vooral duidelijk hoe ingewikkeld de financiering van ziekenhuiszorg in elkaar steekt. Alle prijzen zouden bekend moeten zijn, zodat de patiënt ziekenhuizen met elkaar kan vergelijken.
Dit stelt bestuursvoorzitter Meindert Schmidt van de Ziekenhuis Groep Twente (ZGT) in een verklaring.
De openbaarmaking van de tarieven noemt hij “een mooie stap, als het patiënten helpt appels met appels te vergelijken”. Dit is volgens hem achter “helaas niet het geval”. Het openbaar maken van de tarieven maakt duidelijk hoe ingewikkeld de financiering in elkaar steekt, want de gepubliceerde tarieven staan los van de daadwerkelijke kostprijs van een behandeling in een ziekenhuis in Nederland.
De ingewikkelde kostenstructuur is volgens hem haast niet te vatten en maakt duidelijk dat deze “volledig achterhaald is en vastloopt”. Schmidt rept van een hoop regels en bureaucratie waar niemand beter van wordt. Het budget dat ziekenhuizen en zorgverzekeraars jaarlijks overeenkomen, wordt “gevuld” met tarieven. Het resultaat is dat de tarieven per ziekenhuis sterk wisselen.
Kostprijs
Om die reden zegt een tarief van een behandeling weinig over de kostprijs, stelt Schmidt. “Het kan zo zijn dat een ziekenhuis voor dezelfde behandeling andere tarieven rekent per zorgverzekeraar. Het kan zelfs ook zo zijn dat een inkoper van een zorgverzekeraar zegt: als je het tarief van behandeling A nou wat omlaag doet, dan kan het tarief van behandeling X wat omhoog.”
In de huidige systematiek van financiering ontbreken volgens Schmidt transparantie en kwaliteitsinzicht. Omdat zorgkosten iedereen in zijn portemonnee raken, zouden alle prijzen bekend moeten zijn. Daarin zouden kostprijs en tarief aan elkaar verbonden moeten zijn. “De patiënt kan dan appels met appels vergelijken, informeren naar kwaliteit van zorg en een goede keuze maken voor zowel zijn zorgverzekering als ziekenhuis.”
Jaarlijks stelt de Nederlandse Zorgautoriteit (NZA) vast hoe de structuur van behandelingen, de zorgproducten, eruit moet zien. Deze structuur is de basis voor de afspraken die ziekenhuizen met de zorgverzekeraars maken, en dus ook voor het eigen risico. Jaarlijks vinden wijzigingen in de structuur plaats. Vervolgens moeten zorgverzekeraars en ziekenhuizen hiermee samen aan de slag. Schmidt noemt dit een ingewikkeld systeem en “een voor alle partijen onwenselijke situatie”.
