Half augustus heeft minister Ernst Kuipers de Leidraad continuïteit zorg en jeugdhulp naar de Tweede Kamer gestuurd. Het stuk van de IGJ richt zich op drie situaties waarbij risico’s kunnen ontstaan, soms versterkt, soms veroorzaakt door personeelstekort of krapte op de arbeidsmarkt. Dat zijn 1. bij dreigende sluiting, een faillissement of het afstoten van zorgtaken, 2. bij wachtlijsten en 3. bij stokkende samenwerking binnen ketens of netwerken van zorgverleners. Kernwoorden bij die knelpunten zijn ‘warme overdracht van zorgverlening’. De vraag is alleen hoe dit vorm te geven. De leidraad geeft tips en adviezen om de kwaliteit en continuïteit te waarborgen, maar biedt geen allesomvattend stappenplan. “Wat er precies nodig is, hangt altijd af van de specifieke context of de specifieke behoefte van een patiënt of cliënt.”
Eerder dit jaar heeft VWS wel een stroomschema gemaakt voor de waarborging van de continuïteit voor de acute zorg, naar aanleiding van de AMvB over de beschikbaarheid en bereikbaarheid van die zorg. Daarin staat stap-voor-stap het besluitvormingsproces met andere zorgaanbieders, zorgverzekeraars en gemeenten beschreven, maar dat is niet mogelijk voor alle zorg en jeugdhulp, aldus de IGJ.
Samenwerkingsstructuur
Samenwerking is cruciaal binnen de leidraad en organisaties moeten daarvoor tijd en middelen beschikbaar stellen. De inspectie hamert telkens op een integraal behandelplan en goede uitwisseling van informatie. Dat begint met een goede analyse van het eigen cliëntenbestand en het eigen zorgaanbod. Ook een gedegen risico-inventarisatie opstellen en die bespreken met alle betrokken zorgaanbieders en zorginkopers is essentieel. Voorwaarden voor een gezonde samenwerkingsstructuur zijn in de ogen van de IGJ onder andere: een heldere verantwoordelijkheidsverdeling, eenduidige communicatie en altijd afstemming met patiënten of vertegenwoordigers, lokaal bestuur en burgers. Als het gaat om wachtlijsten is transparantie over de duur van intake, diagnose en behandeling vereist – maar bijvoorbeeld ook het vastleggen wie verantwoordelijk is voor de patiënt of cliënt en wie (regiebehandelaar of hoofdbehandelaar) het aanspreekpunt is in de tijd tussen intake en behandeling.
Netwerkzorg
Weten waar verantwoordelijkheden liggen is minstens zo belangrijk bij keten- of netwerkzorg en zeker als de samenwerking dreigt te stokken. “Er moeten duidelijke afspraken worden gemaakt wie de rol van regie- of hoofdbehandelaar toekomt en wat die rol behelst”, aldus de inspectie. “Welke taken hebben welke zorgverleners in het bepalen van het (medische) beleid? En wie neemt/nemen uiteindelijk besluiten? Ook de afstemming tussen regie- of hoofdbehandelaar en de andere behandelaars is daarnaast van belang, evenals de afstemming met andere betrokkenen binnen het netwerk. Zorgverleners moeten zich ondersteund voelen om hier goed uitvoering aan te kunnen geven, met voldoende tijd en mandaat in de praktijk.”
Als het gaat om zorgketens of netwerken kijkt de IGJ met name naar twee thema’s. Het eerste is ‘de patiënt centraal’. Krijgt die goede en begrijpelijke info? Hebben zorgverleners een visie op herstel? Heeft de patiënt zelf regie over de zorg? Het tweede thema is integrale zorg. Daarbij gaat het om informatie-uitwisseling, alternatieven bij lange wachttijden, maar bijvoorbeeld ook om aandacht voor naasten van een patiënt.
”IGJ-leidraad continuïteit zorg stelt samenwerking centraal en patiënt voorop”’…..Volgens mij bestaat dat devies al decennia en vraag ik me af is dit d zoveelse reclamecampagne of vervelen zijn er dames en heren die zich zo vervelen e n mnaar weer eens deze oude kou uit d sloot halen en zich vervolgns op de borst slaan: kijk eens wat wij weer goed bezig zijn. Hoe dan ook dat de centraal staande patienten, clienten, bewoners, mantelzorgers, (leerling) verpleegkundigen en verzorgendn al dcennia nodeloos lijden, komt nog steeds niet binnen.
Hierbij nog een praktijk voorbeeld hoe de zorg omgaat met bewoners .
Mijn bewoner werd uit haar appartement geplaats omdat ze haar appartement nodig hadden voor een andere bewoner. Dat gebeurde zonder toestemming van curator. Ze werd daarop in een oudere veel kleinere kamer gehuisvest.
Hierop een kort geding aangespannen. Daar kwam naar voren dat de instelling wel een zorg overeenkomst was aangegaan maar geen huurovereenkomst. Dat houdt dus in dat bewoners ten alle tijde uit hun appartement kunnen worden gehaald en verplaatst binnen het instellings terrein.
Dat is mij all 2 maal overkomen
Al haar inventaris ligt nu on de opslag. Mens onwaardig handelen. Dat is de realiteit.
En toch staat de patient, client, bewoner centraal aldus bewindspersonen, zorgverzekeraars, bestuurders van zorginstellingen en dat geldt ook de beroepesvereniginghen en vakbonden van verpleegkundigen en verzorgenden en nit de patienten federatie nederland. Wie stelt eigenlijk de centraal staande patient, client, bewoner niet centraal en uw voorbeeld maakt duidelijk dat Jan alleman gewoon belazerd worden met mooie reclamepraatjes. Dat is al decennia zo en zal zo blijven. En zo lang verpleegkundigen en verzorgenden en mantelzorgrs niet gezamnlijk in actie komen om het voor kwetsbare mensen op te nemen blijft het zo.