Kuipers: Zuyderland kleedt ziekenhuis niet uit

Na twee jaar hoofdbreken deelde Zuyderland deze zomer haar toekomstscenario’s. Hoewel het formele besluit nog niet is genomen, heeft concentreren de voorkeur. Daarbij vindt alle spoed- en intensieve zorg in Sittard-Geleen plaats en vrijwel alle dagbehandeling in Heerlen. “Dus geen SEH en beddenhuis, maar wel het grootste dagklinische centrum van Nederland inclusief diagnostiek en dialyse. Over de invulling van de spoedzorg moet nog goed met de ketenpartners nagedacht worden maar we denken bijvoorbeeld aan  een spoedplein met HAP+ met bijvoorbeeld een gipskamer, laboratorium, radiologie, mogelijk een eerstelijnsverblijf voor kwetsbare ouderen en medisch specialisten die tijdens de ANW-uren bereikbaar zijn”, vertelde bestuursvoorzitter David Jongen eerder in Zorgvisie.

Protestmars

De plannen deden veel stof op waaien en leidden tot een petitie. Op 23 september liepen betogers een protestmars richting het ziekenhuis in Heerlen om het beddenhuis en de spoedeisende hulp te behouden. De afwezigheid van minister Kuipers leidde tot Kamervragen van SP-Kamerlid Jimmy Dijk. In een brief geeft Kuipers aan met Zuyderland over de plannen te hebben gesproken. “Ik deel de kwalificatie ‘uitkleden van het Zuyderland ziekenhuis’ niet. Ik vind het belangrijk dat ziekenhuizen nadenken over de wijze waarop toekomstbestendige ziekenhuiszorg geleverd kan worden in de regio, zoals het Zuyderland ziekenhuis nu doet”, aldus de minister.

Zorgbrede opgave

De verkenning die het Zuyderland uitvoert, kan volgens Kuipers niet los worden gezien van de opgave die zorgbreed opgepakt moet worden. “Om te komen tot een toekomstbestendige inrichting staan ziekenhuizen soms voor ingrijpende keuzes en het is begrijpelijk dat die tot allerlei gevoelens bij betrokkenen leidt.”

De bewindsman stelt dat het niet realistisch is de stijgende zorgvraag met het aantal mantelzorgers en zorgmedewerkers bij te benen. “Het is nodig de zorg anders te organiseren, omdat we met de huidige inrichting op afzienbare termijn niet meer de goede kwaliteit van zorg kunnen behouden zoals we gewend zijn of omdat die kwaliteit soms nu al niet altijd voldoet aan de minimale eisen. Dat doen we volgens het principe ‘dichtbij waar het kan, verder weg als het moet’.”