Ook wil MIND de zelfregie- en herstelorganisaties structureel financieren. Daardoor kan een landelijk dekkend netwerk van laagdrempelige en toegankelijke steun voor mensen met psychische klachten worden bereikt. Op 19 april debatteert de Tweede Kamer over de ggz en suïcidepreventie.
Zorgbemiddeling
Zorgverzekeraars hebben een zorgplicht en moeten door middel van zorgbemiddeling zoeken naar plekken voor deze mensen. Maar de kwaliteit van de zorgbemiddeling is nog minimaal, blijkt uit het laatste rapport van de Inspectie Gezondheidzorg en Jeugd. Ook inzicht in de vraag en aanbod van zorg is nog niet voldoende bekend. MIND pleit daarom voor betere zorgbemiddeling en inzicht in vraag en aanbod van zorg.
Contracteren
Ondanks de groeiende wachtlijsten worden vrijgevestigde ggz aanbieders in stijgende mate niet (meer) gecontracteerd door zorgverzekeraars. MIND vindt dit een zeer onwenselijke ontwikkeling en stelt dat alle hulpverleners hard nodig zijn. Wanneer hulpverleners niet gecontracteerd worden, dienen zorgverzekeraars op grond van het hinderpaalcriterium ervoor te zorgen dat verzekerden nog steeds terecht kunnen bij niet-gecontracteerde aanbieders. MIND pleit voor 100% vergoeding van ongecontracteerde zorg.
Landelijke dekking
Het belang van de toegang voor mensen met psychische klachten tot zelfregie- en herstelorganisaties is groot. In veel gemeenten zijn nog steeds geen mogelijkheden voor zelfregie en herstel. MIND vraagt, naast het tijdelijke geld dat in het Integraal Zorgakkoord is opgenomen, voor structurele financiering van deze organisaties.
Wachtlijsten
Het aantal mensen dat wacht op een aanmeldgesprek of een behandeling in de ggz is opnieuw gestegen. In december 2022 stonden er 84.000 mensen op een wachtlijst voor ggz, een stijging van 4000 mensen vergeleken met mei vorig jaar. 51 procent daarvan wacht langer dan de maximale 14 weken op zorg.
Zolang er met omzetplafonds de rem gezet wordt op het volledig kunnen inzetten van de behandelcapaciteit bij GGZ zorgaanbieders verandert er niks, niet aan de wachtlijsten en niet aan het werkplezier bij de behandelaren.
We moeten naar een systeem waar een zorgaanbieder een budget naar behandelcapaciteit krijgt om iedereen, ongeacht waar ze verzekerd zijn, te kunnen behandelen.
MIND tracht in een compleet verziekt systeem om de mens die hulp zoekt op plaats 1 te zetten, waar VWS/NZa/zorgverzekeraars en de middel en grote GGZ zorgaanbieders alleen maar aan het kibbelen zijn over geld.
En ondertussen lopen de behandelaren bij deze GGZ zorgaanbieders massaal weg omdat het werkplezier al jaren vergalt wordt door de beleidsmakers van de overheid, zorgverzekeraars en eigen management. En blijkbaar willen of kunnen ze dat niet inzien door een veelvoud aan factoren en belangen.
Lees ook: verbied wachtlijsten in de GGZ in Zorgvisie door Gerard van den Berg, aug 2022
“Zorg”-bemiddeling door leken, in dienst van de verzekeraar, moet beter stelt MIND. Nu is “Zorg” een containerbegrip, dat vooral herkenbaar is als naam van de VWS begroting. Bemiddelen bij “verwijzing naar GGZ” is een kostenverhogende “AAN de zorg” activiteit terwijl het “IN de zorg” budget haar grens heeft. Door de verzekeraar hierop aan te spreken neemt de kans op verminderen van GGZ budget daardoor toe. De oplossing via IZA is verminderen van “niet-passende” zorg, maar de huidige onduidelijkheid van dat containerbegrip zal eveneens niet door leken bemiddeld kunnen worden. Blijft over: het “oude” verwijzing systeem IN generieke individuele gezondheidszorg ( 1e lijn ) naar oa 2e lijns GGZ hierop aan te spreken. Daar worden algemeen maatschappelijk welzijnswerk/ gemeentelijke service, bedrijfsmaatschappelijk werk, enz. onderscheiden van vraag naar professioneel 2e lijns zorg voor gezondheid ( oa GGZ ). En de GGZ toetst deze verwijzing en zoekt het inhoudelijk meest passend aanbod IN de zorg. Toch?