In reële termen heeft die introductie de afgelopen achttien jaar niet geleid tot hogere medicijnuitgaven per hoofd van de bevolking. Een belangrijke verklaring voor de beheersing van de uitgaven ligt in de prijsverlagingen die Nederland voor nieuwe geneesmiddelen heeft afgedwongen.
Gelijk aan inflatie
Uit de cijfers blijkt dat de Nederlandse uitgaven aan receptmedicijnen zijn gestegen van 5,0 miljard euro in 2006 tot naar verwachting 8,1 miljard euro in 2023. Per hoofd van de bevolking komt dat neer op een toename van grofweg 300 euro naar 450 euro per jaar, een jaarlijkse toename van 2,4 procent. Dat percentage is gelijk aan de gemiddelde inflatie over de afgelopen achttien jaar.
Zo’n onzin er zijn mensen die naar alternatieven moeten zoeken omdat de medicatie gewoon weg niet te krijgen is.
Het preferentiebeleid van de zorgverzekeraars heeft er ook voor gezorgd dat er nu jaarlijks 1500+ medicijnen moeilijk of niet verkrijgbaar zijn. De geldelijke winst die we behaald hebben op de bigpharma maffia zorgt op andere vlakken van zorg voor veel leed en zelfs de dood. En we hebben nog steeds niet de verantwoordelijken van de politiek, zorgverzekeraars en de bigpaharma maffia voor de rechter gesleept. Het gaat maar om mensen die toch al een laag economisch nut hebben zullen ze wel denken. De menselijke maat is ver zoek.
Als dit alleen gaat over medicijnen op recept buiten het ziekenhuis, dan kan het beeld aardig kloppen. De gestegen kosten zitten bij mijn weten vooral in de dure medicijnen binnen het ziekenhuis.