Dat zegt de NZa bij de verschijning van de Monitor ouderenzorg, deel 2.
Samenwerking, afstemming, preventie, kortdurende zorg en advance care planning kunnen zwaardere en duurdere zorg voorkomen of uitstellen. De overheid moet de integrale benadering ondersteunen vanuit de bekostiging en het sociaal domein verder versterken.
Afstemming zorgverleners
In de monitor is het zorggebruik en de zorguitgaven van ouderen in de verschillende zorgsectoren tussen 2015 en 2019 in kaart gebracht. Hieruit blijkt dat de gemiddelde zorguitgaven stijgen naarmate iemand ouder wordt. De verschillen in zorggebruik zijn groot: zo maken zelfredzame ouderen aanzienlijk minder gebruik van de zorg. De komende jaren zal het aantal 65-plussers en de gemiddelde leeftijd binnen deze groep verder toenemen. “Om de zorg toegankelijk en betaalbaar te houden, moeten ouderen zo ondersteuning krijgen dat de behoefte aan zwaardere en duurdere zorg zo lang mogelijk wordt uitgesteld of wordt voorkomen. Hierbij is samenwerking en afstemming tussen de verschillende zorgverleners essentieel.”
Zorgverzekeraars
De NZa wil dat de verzekeraars de gewenste inhoud en organisatie binnen de regio vertalen naar de inkoop en contractering in de verschillende domeinen. Zelf kijkt de Zorgautoriteit hoe ze de integrale benadering vanuit de bekostiging kan ondersteunen. Ook kortdurende zorg en het inzetten van een specialist ouderengeneeskunde kunnen ziekenhuisopnames voorkomen of een opname in een Wlz-instelling vertragen. Het is belangrijk, zo zegt de NZa, dat deze zorg een goede plek krijgt binnen de eerstelijn en dat zorgverzekeraars hier op inzetten in de contractering en sturing in de regio. Bij advance care planning kijken oudere, familie en zorgverlener samen naar welke zorg past bij de oudere en diens (gezondheids)situatie. Dit voorkomt niet-passende zorg.
Sociaal domein
Een sterk en proactief sociaal domein kan verergering van de zorgvraag vertragen of voorkomen. Bijvoorbeeld door het vroegtijdig oppakken van signalen en het voorkomen van vereenzaming. Het ministerie van VWS moet daarvoor de rol van het sociaal domein nadrukkelijk verder verstevigen en zo inrichten dat dit domein de groei van de ouderen nog beter opvangt. Daarbij is het wenselijk dat gemeente, zorgverzekeraar en zorgkantoor samen bijdragen aan preventie. Het moet dan ook mogelijk zijn om vanuit de Zvw en Wlz te investeren in preventieve maatregelen in het sociaal domein. Bijvoorbeeld om valpartijen te voorkomen.
Heel goed en belangrijk dat dit weer benadrukt wordt! (Zorg)organisaties kunnen de maatschappelijke opgave die er ligt (niet alleen t.a.v. ouderenzorg, maar zorgbreed) niet alleen aan. Succesvolle samenwerkingsverbanden zijn er echter maar schaars, de resultaten blijven op zo veel plekken achter en de frustraties zijn groot. Ik verwijs men graag naar het artikel dat ik samen met een collega heb geschreven op basis van onze ervaringen in samenwerkingen: ‘Samen Veranderen, een spel dat je in de vingers moet krijgen’. Het biedt inzicht en concrete handvatten. Neem vooral contact op als wij kunnen helpen bij een samenwerkingsopgave! https://www.tenhavecm.com/samen-veranderen-een-spel-dat-je-in-de-vingers-moet-krijgen/
Groeten, Lisa van Rossum (organisatieadviseur TEN HAVE Change Management)
Dit is weer beleid, bedacht van achter een bureau! De oudere wordt gezien als een kostenpost, die binnen de regeltjes moet passen. “De zorgkosten stijgen naarmate men ouder wordt”. Daar behoef je geen onderzoek voor te doen! Wat betreft preventie zijn er wel een aantal factoren te noemen die bijdragen aan het welzijn van ouderen!
Wat goede samenwerking in de weg staat is de gesplitste financiële stromen. Het loont voor zorgverzekeraars te weinig om in te zetten op langer thuis blijven wonen en preventie van aandoeningen die opname in en verpleeghuis noodzakelijk maken. Want de verpleeghuiskosten komen voor rekening van de overheid.
.
Voor echt goede samenwerking zou er dus een model moeten komen a la de Britse NHS: één, publieke zorgverzekeraar die zowel de cure als de care betaalt en managet.