NU’91 besloot na klachten van medewerkers en oud-medewerkers Salden per direct te ontslaan. De klagers verweten Salden dat haar leiderschapsstijl leidde tot een angstcultuur binnen de organisatie, wilden meer zeggenschap en vreesden voor het voortbestaan van NU’91, aldus de ledenraad. Dit is het hoogste bestuurlijke orgaan binnen de vakbond.
Aanvankelijk bleek uit een ledenvergadering dat Salden voldoende steun had, maar daarna kreeg het secretariaat brieven van anonieme medewerkers die niet naar deze vergadering durfden te gaan. Dan ontstaat een reeks misverstanden tussen de diverse geledingen binnen NU’91 (onder meer Salden) over een extern onderzoek: wat het bureau moet onderzoeken, wanneer en hoe snel.
Onderzoek dwarsbomen
Omdat de ledenvergadering concludeert dat Salden het onderzoek wil dwarsbomen, besluit ze haar op staande voet te ontslaan. Daarop eist Salden niet alleen een transitievergoeding en het doorbetalen van een deel van het salaris, maar ook een vergoeding van 498.000 euro omdat ze volgens haar op onterechte gronden is ontslagen. De rechter wijst die laatste eis af, onder meer omdat beide partijen al eerder in onderhandeling waren over een voortijdig vertrek van Salden en dus het gederfde inkomen onzeker was. Hij weegt mee dat dit forse bedrag zou moeten worden betaald uit contributiegeld.
De rechtbank concludeert in het vonnis van dinsdag dat NU’91 in de opzeggingsbrief, de notulen en bijlagen niet meldt op welke grond Salden is ontslagen. Ook in het verweerschrift voor de rechtbank wordt dit “niet concreet onderbouwd”, aldus de rechter. In het proces om een goede afspraak te maken over de opzet van het onderzoek, kwam het besluit Salden ontslag aan te zeggen “plotseling uit de lucht vallen”, oordeelt de rechter. Op dat moment was geen sprake van een verstoorde arbeidsrelatie.
NU’91 dient Salden een transitievergoeding te betalen van 20.935 euro, een contractuele vergoeding van 77.220 euro, uitbetaling van niet-genoten vakantiedagen (5100 euro), een eindejaarsuitkering (621 euro) en de proceskosten van Salden (2565 euro).
Verheugd over uitspraak
Advocaat Hans Vogels is “verheugd” over de uitspraak: “De rechtbank heeft geconcludeerd dat de ontslaggronden niet voldragen zijn en het ontslag te abrupt heeft plaatsgevonden. Hiervoor zal Salden financieel gecompenseerd worden door NU’91. Ook is de rechtbank van oordeel dat het persbericht onnodig schadelijk is voor de reputatie van Salden.”
Salden zegt teleurgesteld te zijn in de wijze waarop NU’91 met haar om is gegaan, maar kijkt volgens Vogels “positief terug op de met NU’91 behaalde successen”.
Claim Salden afgewezen
NU’91 is deels tevreden met de uitspraak, zegt de vakbond in een reactie, omdat de eis van Salden voor een financiële vergoeding van bijna een half miljoen euro is afgewezen. Dat de rechter de wettelijke transitievergoeding en contractuele vergoedingen heeft toegekend, “was eerder al aangeboden door NU’91 maar meerdere malen door Salden afgewezen”, aldus een woordvoerder van NU’91.
“Volgens onze advocaat is het ontslag wel terecht”, aldus NU’91. “Echter: volgens de rechter zijn de stappen in de ontslagprocedure niet volledig doorlopen. Dat klopt, omdat een volledig, onafhankelijk onderzoek door Salden steeds is tegengehouden. Daardoor konden wij de procedure niet volledig doorlopen. Daarom stelt de rechter dat, ondanks alle bewijslasten, het ontslag juridisch gezien nog geen voldragen grond had.”
NU’91 heeft het persbericht dat in juni verscheen bij de aankondiging van het ontslag van de website verwijderd. De rectificatie die Salden in de rechtszaak heeft geëist, werd niet door de rechter gehonoreerd.
Al met al een trieste zaak voor een vakbond, die voor verpleegkundigen qua rechtspositie succesvol moet kunnen opkomen en blijkbaar in “eigen huis” geen “voldragen besluit” kon nemen en daardoor haar imago en financiële “buffer” moest schaden.
Nu is het tegenwoordig zo dat het hoogste gezag ( ic de ledenraad of elders Raad van Toezicht ) een bestuurder mag ontslaan en daarmee wordt, hoe het juridisch ook afloopt, een ontslag later in de regel niet teruggedraaid. Dat weten bestuurders. Onzorgvuldigheid in deze ontslagprocedures is echter kostbaar en schadelijk voor het imago. Gelukkig is nu ook het zeer onverstandig persbericht van NU’91 in deze kwestie verwijderd van de website .
Eerder noemde ik in mijn reactie al enkele “wapenfeiten” van deze, mij sympathieke, categoriale vakbond onder de bestuurlijke leiding van Stella Salden. Die lof is blijvend! Hoop dat de ledenraad en haar juridisch adviseur nogmaals in eigen kring reflecteert op deze gebrekkige besluitvorming in deze samenstelling van de ledenraad en het genomen besluit. Het verdient immers geen schoonheidsprijs en hoewel er geen weg terug is, zal echt gepoogd moeten worden herhaling te voorkomen.
Graag wil ik reageren op de reactie van Dhr. Koopman.
Dhr. Koopman lijkt goed ingewijd te zijn in de organisatie van NU’91 gezien zijn reactie.
Hij geeft aan het triest te vinden dat de Ledenraad geen voldragen besluit heeft kunnen nemen m.b.t. het ontslag van mw. Salden. Hier heeft hij mogelijk een terecht punt.
De Ledenraad van NU’91 bestaat namelijk uit verzorgenden en verpleegkundigen die naast hun zeer drukke baan uit idealisme om op te komen voor de belangen van haar leden deze taak op zich hebben genomen.Het is een vereniging van leden, door leden en voor leden.
Dus een gebrek aan totaal besturend vermogen kan misschien worden verweten. Neem hierbij in achting dat op initiatie van mw. Salden de Raad van Toezicht geen onderdeel meer uitmaakt van de organisatie en de verantwoordelijkheden en taken op het bordje van de Ledenraad terecht zijn gekomen. De Ledenraad was nog zoekende hoe hieraan op een zo goed mogelijke wijze invulling te geven.
Op dezelfde wijze is ook de Ondernemingsraad van het toneel verdwenen wat enige controle op de bestuurder, helaas achteraf constaterend , mogelijk ervoor had kunnen zorgen dat de slechte werksfeer op het bureau eerder gesignaleerd zou zijn.
De Ledenraad, waar ik destijds zelf onderdeel van uitmaakte, heeft naar eer en geweten en voor zover mogelijk ,zeer zorgvuldig gehandeld.
Mw. Salden heeft verschillende momenten gehad waarop zij de kritiek vanuit het bureau op haar functioneren heeft kunnen couperen.
Zo heeft de Ledenraad in een zeer vroeg stadium een aantal open vragen schriftelijk gesteld aan mw. Salden naar aanleiding van de klachten die over haar leiding geven en de gecreëerde angst – en intimidatie cultuur bij de Ledenraad waren binnengekomen.
Tot op de dag van vandaag is er ondanks herhaaldelijke verzoeken hier geen antwoord op gekomen.
Tijdens een lunch heb ik haar persoonlijk de vraag gesteld of zij zich herkende in de klachten over angstcultuur en intimidatie. Zij gaf volmondig het antwoord nee. Op dat moment wilde ik haar ondanks de vele signalen haar nog steeds geloven. Daarom adviseerde ik haar om het externe onderzoek zo spoedig mogelijk te laten plaatsvinden en dat de waarheid dan vanzelf naar boven zou komen en zij zich geen zorgen zou hoeven te maken.
Het onderzoek werd afgewezen vanwege de in de ogen van mw. Salden te dure offerte. Tevens moest het eventuele onderzoek breder worden getrokken naar de cultuur van het bureau.
In die periode bereikten ons klachten over het functioneren van het bureau door externen en mensen die direct samenwerkten met het bureau.
De enorme leegloop van personeel, het extreem hoge ziekte verzuim de signalen die veelzijdig waren deden de Ledenraad besluiten om de verantwoording te nemen en het ontslag van mw. Salden kwam ter sprake. Het resultaat is bekend.
Als laatste wil ik nog een opmerking maken over het moreel kompas van mw. Salden.
De organisatie NU’91 draait op het lidmaatschapsgeld van de leden. Zoals u ongetwijfeld weet staat deze beroepsgroep niet bekend vanwege haar hoge inkomen. Mw. Salden heeft dit zelf vaak op voortreffelijke wijze verwoord in alle takken van de media.
De leden betalen hun bijdrage met het idee dat hiermee hun belangen worden behartigd. Het is ronduit stuitend om te zien dat mw. Salden ruim 600.000 euro eiste als schadevergoeding.
Gelukkig heeft de rechter haar hierop op nette wijze gewezen.