Het Landelijk Psychotraumacentrum voor Kinderen en Jongeren van het UMC Utrecht gaat traumahulp bieden aan Turkse en Marokkaanse meisjes en jonge vrouwen die seksueel geweld hebben meegemaakt. Meisjes en vrouwen van die afkomst zoeken nauwelijks professionele hulp na een aanranding of verkrachting.
Uitblijven meldingen
Volgens het UMC Utrecht meldden zich bij het Landelijk Psychotraumacentrum sinds 2005 zo’n 250 aangerande en verkrachte meisjes tussen de 13 en 25 jaar, voornamelijk van Nederlandse of Westerse afkomst. Van de meisjes was geen enkel meisje Turks of Marokkaans. Dit terwijl seksueel geweld onder die groep net zo vaak voorkomt. Volgens het UMC melden de Turkse en Marokkaanse meisjes zich niet omdat ze bang zijn voor ongeloof, eerwraak en stigmatisering. “Allochtone meisjes kunnen bijvoorbeeld bang zijn dat ze de eer van de familie beschamen of zelfs worden verstoten als ze vertellen dat ze zijn verkracht,” zegt psycholoog en onderzoeker Iva Bicanic.
Traumateam bezoekt slachtoffers
Tweede Kamerlid Khadija Arib (PvdA) stelde al eerder dat de hulpverlening aan allochtone meisjes tekort schiet. Arib vindt dat de ggz en andere instanties niet moeten wachten tot deze meisjes naar hen toekomen, maar de instanties moeten zelf naar de meisjes toe. Een team van het Landelijke Psychotraumacentrum trekt daarom aan het begin van het schooljaar naar scholen, buurthuizen en moskeeën om de verkrachte Turkse en Marokkaanse meisjes naar het traumacentrum te krijgen. “Traumahulp is heel belangrijk omdat een onverwerkte ervaring van seksueel geweld kan leiden tot een Post Traumatische Stress Stoornis. Daardoor kunnen meisjes zich niet meer concentreren op school, worden somber en slikken ze medicijnen. Deze meisjes hebben professionele hulp nodig, geen paracetamol.”
Drempel lager bij huisarts
Er zijn meer initiatieven in Nederland die allochtonen over de drempel proberen te trekken om toch naar de ggz te stappen. In Amsterdam vinden Kinder- en jeugdpsychiatrische instelling de Bascule en de Stiching Amsterdamse Gezondheidscentra (SAG) bijvoorbeeld dat de drempel om hulp te zoeken lager ligt bij de huisarts en het gezondheidscentrum. Daarom hebben zij in december De Oase opgericht om psychische hulp in de wijk te bieden. De Oase is gevestigd in een gezondheidscentrum, waardoor de stap naar de ggz verkleind moet worden. De behandelteams van De Oase zijn een afspiegeling van de bevolkingssamenstelling in de buurt. (ANP)
