De curatieve zorg staat aan de vooravond van een nieuwe ordening. Daarin is geen plaats meer voor ego’s en stammenstrijd. Dat voorspelt Erik Heineman, die op 2 maart de leerstoel Heelkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen (RUG) aanvaardde.
Stammenstrijd
Goede bestuurders en managers kennen niet alleen het zorgproces, aldus Heineman (1952), maar weten dit zorgproces ook centraal te stellen. In de praktijk is er volgens Heineman vaak sprake van een stammenstrijd tussen medisch personeel en bestuurders. De spelers in de zorg laten zich te veel leiden door een ik- of egosysteem. Omdat de zorg complexer wordt en de behoefte aan integrale en thematische zorg groeit, voldoet dit systeem niet langer, al was het maar omdat een organisatie op basis van vakgroepen hier niet op aansluit.
Vergelijking
In zijn oratie maakt Heineman, chirurg, oud-bestuurder van het Máxima Medisch Centrum en hoofd van de afdeling chirurgie van het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) een vergelijking tussen gezondheidszorgsystemen en levende systemen. Net als een ecosysteem kent een gezondheidszorgsysteem diversiteit, onderlinge afhankelijkheid, individuele groei en beweging.
Focus op inhoud
Om een dergelijk ecosysteem optimaal te laten functioneren, moeten egodenken en schotjesgeest plaats maken voor een coöperatieve opstelling en gedeelde verantwoordelijkheid. Niet wie de baas is mag het zeggen, maar wie het weet mag het zeggen. Bestuurders en managers in een ecosysteem zijn zelf meewerkend voorman en voorvrouw en hebben de focus op inhoud en vakmanschap. Bovendien bedenken zij niet alleen plannen, maar ze implementeren die ook.
Veilige werkomgeving
Wanneer er meer oog is voor de voorwaarden voor een bloeiend ecosysteem, voelen medewerkers zich ook sneller veilig in hun werkomgeving. De rol van de manager ligt vooral in het voortdurend vertalen van grootschalige verschijnselen naar de kleinere schaal waarop de medewerker functioneert.
