Reader Interactions

Reacties 2

  1. Astrid Verboom

    Bovenstaand artikel raakt mij. Het geeft mij, net als het artikel van Marli Huijer, het gevoel dat er ergens in Nederland nog meer mensen zijn, die net als ik inzien dat deze maatregelen niet zaligmakend zijn en zo kort mogelijk moeten duren om de gezondheidsschade, als gevolg van deze maatregelen, zo klein mogelijk te houden.

    Privé en in mijn werk als Psychodynamisch Coach en adviseur van Zorgboeren, zie ik steeds vaker mensen om mij heen die niet goed om kunnen gaan met de huidige situatie en daardoor psychische klachten krijgen.

    Een van mijn cliënten noemde een gevoel van onmacht, een ander kon even alleen maar huilen omdat het allemaal teveel werd.

    Vandaag sprak ik een verstandelijk beperkte dame, die gelukkig nog naar dagbesteding kan. Haar sociale leven buiten de dagbesteding ligt volkomen stil en zij zit helemaal alleen in haar woning. Deze dame ken ik al enkele jaren, zij houdt zich goed staande in de maatschappij, ondanks haar handicap. Nu zag ik een dame die niet meer in staat was om rustig te praten of zich te concentreren op het onderwerp. Zij zat zeer onrustig op haar stoel en zei steeds weer, ik weet het even niet meer, ik kan nu echt niet meer goed nadenken.

    Ik heb een goed gesprek met haar gehad over de situatie, onduidelijkheden en over mogelijke oplossingen om de situatie voor haar iets dragelijker te maken.

    Gelukkig heeft zij de mogelijkheid om met een hulpverlener te praten die er voor haar is en met haar samen op zoek gaat naar een ‘oplossing’. Hoe moet dit zijn voor al die gehandicapten, ouderen en psychiatrisch patiënten die geen GGZ zorg meer krijgen of die hun begeleider uit de WMO moeten missen, terwijl zij eenzaam en in chaos thuis zitten.

    Ik vraag me af hoeveel van hen nu al heel veel gezondheidsschade hebben als gevolg van deze twee weken?

    Astrid

  2. H van Dijk

    De genomen maatregelen zijn goed voor een bepaalde periode daarna weer afbouwen en accepteren dat niet iedereen te redden is. Het gaat om de balans reguliere en acute (lees corona zorg) en de stagnerende economie.