De thuiszorg zit met name door corona met een personeelstekort. Daarom is het handig als mantelzorgers hun taken deels kunnen overnemen, mits dat verantwoord gebeurt, aldus Maastricht UMC+. Dat moet volgens de initiatiefnemers een flink aantal bezoeken van de thuiszorg gaan schelen en ook maken dat mensen minder lang in het ziekenhuis hoeven te blijven als ze geen thuiszorg kunnen krijgen.
Mantelzorgeracademie
De scholing wordt opgezet in samenwerking met Coöperatie VGZ en thuiszorgorganisatie Envida. Er is in het ziekenhuis, net als overigens in het Radboudumc in Nijmegen, al langer een zogenoemde ‘mantelzorgeracademie’, waar volgens een woordvoerder van de initiatiefnemers reeds een handvol trainingen werd gegeven. Dat wordt nu, ingegeven door de druk op de zorg door corona, met vooralsnog oogdruppelen geïntensiveerd.
Volgens een woordvoerder is oogdruppelen voor veel familieleden en huisgenoten niet zo eenvoudig als het lijkt. Het luistert nauw en mensen met glaucoom en die een staaroperatie hebben gehad, moeten dagelijks meerdere keren worden gedruppeld, waarvoor telkens weer de thuiszorg moet komen. Dat kost veel tijd.
Meer handelingen
De scholingsmogelijkheid moet blijvend worden en voor meer handelingen gaan gelden: antibiotica toedienen via een infuus en sondevoeding geven worden straks toegevoegd. Steunkousen aantrekken, nierdrains schoonhouden, katheterzak verwisselen, wondverzorging en het injecteren in onderhuids weefsel gebeurde al op kleine schaal, maar ook dat moet flink meer worden. Aanvankelijk worden er zo’n tientallen ‘leerlingen’ in de week verwacht voor het oogdruppelen, maar het zouden er honderden kunnen worden voor de diverse handelingen. (ANP)
Een heel goede aanpak die beslist kan werken. Wat Maastricht wil kan breder opgepakt worden. De Kruisvereniging Noord Brabant is in de doorontwikkeling van het Wijkzusterconcept, uitgekomen op SLW ofwel Samen Leren in de Wijk. Dat betekent kort gezegd dat iedereen aan de leertafel kan aanschuiven om onderdelen zoals kousen aantrekken etc. te leren samen met MBO leerlingen , begeleid door leermeesters maar ook door wijkzusters en andere mensen die hun ervaringen delen. Dit geeft een bestuiving die de zorg niet alleen verlicht, maar die de Wijk centraal stelt want daar gebeurt het. Heel laagdrempelig dus. Ouderen en jongeren samen in de Wijk.
Toen ik deze kop voor het eerst voorbij zag komen, was ik vooral verbaasd. Ik vroeg me af hoe het plan hiervoor in elkaar zat. Hoe worden mantelzorgers en patiënten getraind om preventie toe te passen? En hoe stimuleren, vergroten en optimaliseren ze dan de eigen zelfredzaamheid? Gaan ze zichzelf indiceren?
Al deze vragen werden in het artikel gelukkig beantwoord. De ’thuiszorgtaak’ waarmee gestart zou gaan worden, was namelijk het druppelen van de ogen bij patiënten na een staaroperatie. Toen ik dat las, viel ik bijna van mijn stoel van verbazing en plaatsvervangende schaamte. In de wijkverpleging is al jaren een tendens zichtbaar waarbij handelingen als het druppelen van de ogen, het aan-/uittrekken van steunkousen en het legen van een katheterzak door de wijkverpleging worden aangeleerd aan de patiënt zelf en/of de mantelzorgers. Het wordt gepubliceerd alsof het baanbrekend en revolutionair is, maar dit deden we toch al in de wijkverpleging?
De term ’thuiszorgtaken’ is dan ook zeer misplaatst in het artikel. Ik denk namelijk niet dat als een jongvolwassene oogdruppels voorgeschreven krijgt door de huisarts, hij of zij ook maar denkt aan thuiszorg. Het zou daarom veel logischer en passender zijn om het beestje bij de (juiste) naam te noemen: zelfzorgtaken. De wijkverpleging ondersteund, wanneer nodig en samen met de mantelzorger, in de zelfzorgtaken van de patiënt. Dit kan enorm breed zijn, en is niet te vangen in enkel wassen, kleden en medicijnen toedienen.
Het blijkt uit het artikel dat er binnen sommige ziekenhuizen in mindere mate kennis is van het werkveld van de wijkverpleging. Hiervoor steek ik graag ook de hand in eigen boezem: ik heb als doel om mensen een juist beeld te geven van de wijkverpleging. Van hoe uitdagend, uitgebreid en afwisselend de (ouderen)zorg thuis is en dat het veel meer is dan ‘alleen maar billen wassen en steunkousen aantrekken’. Blijkbaar heb ik mijn doel nog niet bereikt.