“We begrijpen de frustratie van burgemeesters, maar zien dat het overgrote deel van de mensen goed in hun eigen omgeving te behandelen is of terug kan keren in de wijk”, reageert voorzitter Ruth Peetoom namens de branchevereniging voor de ggz. “Overlast is vooral een probleem met passende woonplekken.”
Te grote inzet’
Heerts, burgemeester van Apeldoorn, vertelde namens de VNG (Vereniging van Nederlandse Gemeenten) dat de inzet van de politie voor mensen met verward gedrag te groot is. “De idealisten vinden dat mensen het recht hebben om terug te keren in de wijk, na een zorgbehandeling. Maar ik zie gewoon dat dat mislukt is”, vertelde hij aan het AD.
Echter, merkt de Nederlandse ggz op, twee derde van de meldingen over onbegrepen gedrag die bij de politie binnenkomen zijn niet bekend in de zorg.
Passende plekken
“Dat kan zijn omdat ze zorg vermijden of omdat ze de weg ernaartoe niet goed kennen”, aldus Peetoom. “We hebben daarvoor de gemeenten, met bemoeizorg en hun meldpunten voor zorgwekkend gedrag, hard nodig. Ook missen we passende plekken, zoals Skaeve Huse, waar mensen die niet in een wijk kunnen wonen terechtkunnen. Daardoor komen mensen op straat terecht of in wijken, soms met alle gevolgen van dien. Dat zien wij met lede ogen aan.”
Volgens de branchevereniging voor de ggz nemen zorginstellingen ook zelf het initiatief om woonvoorzieningen te realiseren. Plannen hiervoor lopen juist vast via gemeenten en dit zou “buikpijn” opleveren bij de zorgaanbieders.
“We hebben het onlangs zien gebeuren in Nijmegen en Apeldoorn”, zegt Peetoom. “Ik begrijp dat mensen zich zorgen maken over mogelijke overlast bij woonvoorzieningen voor mensen met mentale klachten, maar we zien juist dat zij op een passende plek tot rust komen. Daarom vraag ik gemeenten: laten we samen zorgen voor een structurele oplossing voor wonen voor mensen met psychische problemen en wanneer nodig met zorg en ondersteuning. Alleen dan kunnen we dit voor alle inwoners van gemeenten beter regelen.”
De veel voorkomende koolmonoxide intoxicatie veroorzaakt ernstige mentale aandoeningen, maar zolang (huis)artsen en psychiaters niet beschikken over een ademtester om dat vast te stellen, zolang blijft het voor de politie en de gemeenten dweilen met de kraan open.