Volgens aanbieders van langdurige zorg verlopen de gesprekken met zorgkantoren steeds beter. Tegelijkertijd vinden de zorgaanbieders dat er verbeteringen mogelijk zijn: de bekostiging moet daadwerkelijk persoonsvolgend worden, dus zonder bijbehorende plafonds, en ze willen geen tariefkortingen meer. Brancheorganisatie ActiZ pleit wederom voor landelijk vaste reële tarieven om te kunnen voldoen aan de vereiste zorg en behandeling.
Dit blijkt uit het ActiZ-onderzoek Zorgcontractering Wlz 2018. De brancheorganisatie van zorgondernemers heeft voor het elfde jaar op rij de zorgcontractering in de Wet langdurige zorg (voorheen de AWBZ) laten onderzoeken, door middel van een vragenlijst onder 150 mensen uit de Verpleging, Verzorging en Thuiszorg (VVT).
Volgens de deelnemers aan het onderzoek is er sprake van een beter gesprek tussen het zorgkantoor en de zorgorganisatie over kwaliteitsverbetering verpleeghuiszorg. Daarmee zet de vorig jaar ingezette trend zich volgens ActiZ door. Ook blijkt dat er meer ruimte is voor persoonsvolgende bekostiging, waarbij het geld de keuze van de cliënt volgt.
Zorgorganisaties lopen echter nog steeds een risico, omdat ze pas laat in het jaar weten of zorgkantoren de geleverde zorg daadwerkelijk bekostigen. ActiZ: “Als het regiobudget is uitgeput volgt er namelijk alsnog een budgetmodel met plafond of wordt het tarief alsnog naar beneden bijgesteld.” Daarnaast korten alle Wlz-uitvoerders (zorgkantoren, SVB, CIZ, zorgaanbieders en het CAK) in 2018 wederom op het door de Nederlandse Zorgautoriteit vastgestelde maximum tarief, waardoor de tarieven 3 tot 6,5 procent lager uitvallen dan het NZa-tarief.
Vaste reële tarieven
ActiZ pleit, net als vorig jaar, voor landelijk vaste reële tarieven om te kunnen voldoen aan de vereiste zorg en behandeling. Verder dringt de brancheorganisatie aan op snel inzicht in wat er aan zorg en behandeling wordt vergoed, zodat er effectief kan worden geïnvesteerd in medewerkers en kwaliteit van zorg. “Weliswaar zijn hier positieve stappen in gemaakt maar vanuit het stelsel is deze informatie laat beschikbaar. Deze onzekerheid voor de bedrijfsvoering komt de kwetsbare ouderen die zorg nodig hebben niet ten goede.”
Zorgaanbieders willen onder ander dat bekostiging daadwerkelijk persoonsvolgend wordt, zonder bijbehorende plafonds. Daarnaast willen zij geen tariefkortingen meer en willen ze niet onderhandelen over de NHC (Normatieve Huisvestingscomponent) en NIC (Normatieve Inventaris Component). Verder willen aanbieders graag tijdig inzicht in tarieven. Verder willen ze dat er geen onderscheid wordt gemaakt tussen zorgzwaartepakketten met behandeling en zonder behandeling.
Zorgorganisaties willen meerjarenafspraken met de zorgkantoren aangaan. Deze afspraken moeten gaan over persoonsvolgende bekostiging, een reëel vast tarief, en maatwerkafspraken die recht doen aan de implementatie van het kwaliteitskader en de regionale agenda. Hierbinnen kunnen zorgorganisaties investeren in goed werkgeverschap en vastgoed en is er ruimte voor (technologische) vernieuwingen.
