De farmaceutische zorg kampt met ernstige uitdagingen, waaronder aanhoudende geneesmiddelentekorten en personeelsschaarste. In aanloop naar de verkiezingen benadrukt de KNMP het belang van een prominente plaats voor farmaceutische zorg op de politieke agenda. De brief wijst op drie urgente thema’s: versterking van de rol van de openbaar apotheker, aanpak van geneesmiddelentekorten en verbetering van de arbeidsmarkt in de apotheeksector.
Sleutelrol openbaar apothekers
De organisatie onderstreept de sleutelrol van openbaar apothekers bij medicatieveiligheid, zoals beoogd in het Integraal Zorgakkoord (IZA) en het Aanvullend Zorg en Welzijns Akkoord (AZWA). Door middel van medicatiebeoordelingen en consulten dragen apothekers bij aan therapietrouw en het voorkomen van kostbare ziekenhuisopnames. De KNMP pleit voor een bekostigingsmodel dat de zorgverlening centraal stelt, en voor structurele investeringen in digitale ondersteuning en preventieprogramma’s.
Behoud essentiële medicatie
Daarnaast vraagt de KNMP aandacht voor de aanhoudende geneesmiddelentekorten die miljoenen Nederlanders treffen. De organisatie roept op tot behoud van essentiële medicatie in het vergoedingenpakket, versoepeling van het preferentiebeleid en uitbreiding van een nationale geneesmiddelenreserve. Productie binnen Nederland en West-Europa moet worden gestimuleerd.
Marktconforme beloning
Ook de personeelstekorten in de sector baren zorgen. De KNMP doet voorstellen voor een marktconforme beloning, uitbreiding van opleidingscapaciteit, verlaging van administratieve lasten en het opzetten van programma’s voor werving en behoud van zorgpersoneel.
Volgens de KNMP zijn deze maatregelen onmisbaar voor een toekomstbestendig, toegankelijk en doelmatig zorgstelsel in Nederland.
Op zich goed dat de KNMP weer eens duidelijk maakt wat de onmisbare toegevoegde waarde is van de apothe(e)k(er). Maar zonder het samenspel met de huisarts gaat het niet. En de huisarts als poortwachter voor toegang tot zorg door andere disciplines en spil in de eerstelijnszorg, kan het niet zonder goede samenwerking met wijkzorg en fysiotherapie. Soms uiten de afzonderlijke disciplineorganisaties zich gezamenlijk maar nu zie ik weer uitingen van o.a. de apothekers en de huisartsen ieder voor zich richting de politieke partijen in de aanloop naar de verkiezingen. Mijns inziens is echter een krachtig gezamenlijk pleidooi nodig voor goed gecoördineerde eerstelijnszorg onder één dak in een gezondheidscentrum. Her en der zijn die centra er al tientallen jaren maar een nieuwe push is nodig. Gemeentelijke, regionale en provinciale overheden varen er wel bij en zouden er dan ook financieel en ruimtelijk ondersteuning aan moeten verlenen i.p.v. eerstelijns praktijken als commerciële partijen te behandelen. Niet alles is op te lossen door in toenemende mate te leunen op de schouders van de zorgpartijen en de zorgbehoevenden en hun directe omgeving.