De macro-economische indicatoren in Nederland voor de komende jaren wijzen eenduidig in dezelfde richting. Hoge Inflatie, kostenstijgingen en minder koopkracht voor het overgrote deel van de bevolking. Dat moet worden afgezet tegen een toenemende vraag naar zorg bij een verouderende bevolking.
Deze indicatoren en kengetallen verplichten om juist in de zorg het beestje voortaan gewoon bij de naam te noemen en het begrip “passende” zorg niet mooier voor te stellen en te labelen dan het is. Een noodzakelijke bezuinigingsoperatie om de voorspelde te verwachten kostenstijgingen in de zorg te kunnen temperen om ons zorgstelsel betaalbaar te kunnen houden. Dat zal iedere verzekerde in Nederland snappen en kunnen begrijpen. Zeker gelet op voornoemde economische indicatoren waar de overheid inmiddels rekening mee heeft te houden. Dat betekent niet dat alles in de zorg ook daadwerkelijk minder zal worden. Soms zal door technologische verbeteringen de zorg op onderdelen zelfs kwalitatief beter kunnen worden.
Maar als voorzitter van de toezichthouder in de zorg uitdragen dat passende zorg geen bezuinigingsoperatie mag worden genoemd, is bewust zorgprofessionals en verzekerden op het verkeerde been zetten. Als je simpele fraude zaken al niet weet te stoppen en frauderende zorgaanbieders gewoon hun gang kunnen gaan (zoals bleek uit onderzoek van de Rekenkamer), kun je eerst beter als toezichthouder je energie enkel op dat vraagstuk richten. Alvorens een harde economische bezuinigingsingreep in de zorgsector als NZa glashard te ontkennen om de geesten rijp te krijgen voor ingrijpende, merendeels nadelige veranderingen in de zorg.
Aan dat laatste valt helaas economisch niet te ontkomen. Ingrijpende veranderingen ten nadele van verzekerden en zorgprofessionals. Draag dat als overheid dan ook gewoon uit. Dan ontstaat er meer draagvlak voor “passende” zorg dan het er maar omheen blijven draaien met gestuurde communicatie dat het geen bezuinigingsoperatie is. Framing vanuit de overheid wordt dat genoemd!
Antonie Kerstholt
Econoom en jurist
Als je alleen met cijfers het nieuwe begrip “passende zorg” wilt verklaren en de betreffende spreekbuis in deze ( NZa ) van kwantitatieve kant beschouwt lijk je gelijk te krijgen. Naar mijn waarneming gaat passende zorg primair over bewezen werkzame en primair geïndiceerde professionele zorg voor individuele gezondheid. Ook positieve en preventieve aspecten zijn hierbij inbegrepen. Ik zou het begrip dus meer van kwalitatieve aard typeren. Dat er een nominale stijging in het aantal burgers ( tot 2040 ruim 400.000 erbij ) komt en qua leeftijdsopbouw een toename aan hulpvragen ( mantelzorg, helpenden en technische aspecten ) en professionele zorg rondom de dubbele vergrijzing staat naar mijn mening los van effecten in het begrip “passende zorg”. Dat is meer van kwalitatieve aard, toch?